Γιάννης Νεγρεπόντης
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
| Γιάννης Νεγρεπόντης | |
|---|---|
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Γιάννης Νεγρεπόντης (Ελληνικά) |
| Γέννηση | 8 Αυγούστου 1930 Λάρισα Θεσσαλία Ελλάδα |
| Θάνατος | 22 Σεπτεμβρίου 1991 (61 ετών) Αθήνα Αττική Ελλάδα |
| Εθνικότητα | Έλληνας |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
| Σπουδές | Δραματική Σχολή Ωδείου Αθηνών και Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών |
| Ιδιότητα | ποιητής |
| Καλλιτεχνικά ρεύματα | Ελληνική πεζογραφία, έντεχνο τραγούδι |
| Σημαντικά έργα | Μικροαστικά |
Ο Γιάννης Νεγρεπόντης (πραγματικό ονοματεπώνυμο: Ιωάννης Ξυνοτρούλιας, Λάρισα, 8 Αυγούστου 1930 – Αθήνα, 22 Σεπτεμβρίου 1991) ήταν Έλληνας ποιητής, πεζογράφος και στιχουργός.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε στις 8 Αυγούστου του 1930 στη Λάρισα. Εκεί έζησε μέχρι τα 8 του χρόνια και μετά ήρθε μαζί με όλη την οικογένειά του στην Αθήνα. Σπούδασε αρχαιολογία στη φιλοσοφική σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών (λόγω πολιτικών φρονημάτων δεν αξιοποίησε ποτέ επαγγελματικά το πτυχίο που πήρε) καθώς και στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών, με δασκάλους τον Ροντήρη, τον Βεάκη, τον Σιδέρη (αλλά ούτε κι αυτές τις σπουδές αξιοποίησε επαγγελματικά). Συνεργάστηκε με περιοδικά και εφημερίδες όπως και με την ΕΡΑ. Μετά το 1967 ασχολήθηκε με τη συγγραφή στίχων για τραγούδια.
Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1949 δημοσιεύοντας διήγημά του στο περιοδικό Ελληνική Δημιουργία, που εξέδιδε ο Σπύρος Μελάς, με το ψευδώνυμο Γιάννη Νικολάου. Αργότερα άρχισε να δημοσιεύει στο περιοδικό Επιθεώρηση Τέχνης με το ψευδώνυμο Τζων. Μέρος του αρχείου του βρίσκεται στο ΕΛΙΑ. Η πρώτη του ποιητική συλλογή έρχεται αργότερα, το 1958. Είναι το «Πρόσωπα και χώρος», όπου υπογράφει με το ψευδώνυμο Νεγρεπόντης, με το οποίο καθιερώνεται. Υπήρξε αριστερός, την 21η Απριλίου 1967, συλλαμβάνεται και εξορίζεται για τρία χρόνια, στη Γυάρο και τη Λέρο.
Καταπιάστηκε και διακρίθηκε σε όλα τα είδη του γραπτού λόγου: ποίηση, πεζογραφία, θέατρο, τραγούδι, κριτική, δοκίμιο, χρονογράφημα, σάτιρα, ευθυμογράφημα, παιδικά, ραδιοφωνικό σχόλιο. Τραγούδια του έχουν μελοποιήσει οι Μίκης Θεοδωράκης, Χρήστος Λεοντής, Λίνος Κόκκοτος και άλλοι. Από τους πρωτοπόρους της «πολιτιστικής επανάστασης» της δεκαετίας του '60, έγινε ευρύτερα γνωστός και αγαπητός με τα τραγούδια του «Το ακορντεόν» (που τελειώνει με το σύνθημα «δεν θα περάσει ο φασισμός») και «3ος παγκόσμιος» που μελοποίησε ο Μάνος Λοΐζος. Ο ίδιος μελοποίησε τα αντιρατσιστικά «Νέγρικα», που τραγούδησε η Μαρία Φαραντούρη. Ήταν τα τραγούδια που έγιναν αρχικά γνωστά από τις μπουάτ και πέρασαν και τραγουδήθηκαν -απαγορευμένα πια- από στόμα σε στόμα, στα χρόνια της δικτατορίας.
Η ικανότητα του Νεγρεπόντη να περνάει μηνύματα φάνηκε και στα «Μικροαστικά» και τα «Μαθήματα πολιτικής οικονομίας» που συνέθεσε ο Λουκιανός Κηλαηδόνης. Τα «Μικροαστικά» γνώρισαν επιτυχία και ως σατιρικό θεατρικό έργο. Ένα ακόμη ποιητικό έργο, το «Φυλάττειν Θερμοπύλας», που έγραψε εξόριστος στη δικτατορία, έχει μελοποιήσει στο μεγαλύτερο μέρος τους, υπό μορφή ορατορίου, ο Χρήστος Λεοντής. Πέθανε στις 04.00 τα ξημερώματα της Κυριακής 22 Σεπτεμβρίου του 1991 στο Ιπποκράτειο Νοσοκομείο Αθηνών όπου νοσηλευόταν λόγω καρκίνου σε ηλικία 61 ετών και 2 μέρες μετά κηδεύτηκε στο Α΄ Νεκροταφείο της Αθήνας.
Εξορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Την 21η Απριλίου 1967 ο Γιάννης Νεγρεπόντης, που ιδεολογικά ανήκε στην Αριστερά.[1][2] Συλλαμβάνεται και παραμένει εξόριστος στη Γυάρο και τη Λέρο (Παρθένι) τρία χρόνια. Εκεί γράφει το «Φυλάττειν Θερμοπύλας», που βγάζει έξω παράνομα και μοιράζει σε φίλους, πριν κυκλοφορήσει σε βιβλίο, η γυναίκα του Αργυρώ. Το ίδιο κυκλοφόρησε και στα γερμανικά, σε μια έκδοση με χαρακτικά του Κρις Χάμπερ.
Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Συνάντηση. Αθήνα, Καλειδοσκόπιο, 2002. Σελ.: 27.
- Λίγο μετά τη σιωπή. Αθήνα, Καλειδοσκόπιο, 2001. Σελ.: 59.
- Πρόσωπα και χώρος. Αθήνα, Καλειδοσκόπιο, 2000. Σελ.: 85.
- Καθημαγμένοι. Αθήνα, Καλειδοσκόπιο, 1999. Σελ.: 86.
- Μικροαστικά. Αθήνα, Καλειδοσκόπιο, 1999. Σελ.: 156.
- Φυλάττειν Θερμοπύλας. Αθήνα, Καλειδοσκόπιο, 1999. Σελ.: 29.
- Δεκαπέντε παραμύθια. Αθήνα, Κέδρος, 1996. Σελ.: 118.
- Είμαι Έλλην, το καυχώμαι. Αθήνα, Καστανιώτη, 1993. Σελ.: 205.
- Ο φίλος μας ο Αίσωπος. Αθήνα, Κέδρος, 1990. Σελ.: 95.
- Οι κατσαρίδες ποτέ δεν πεθαίνουν. Το πούπουλο. Αθήνα, Αίολος, 1986. Σελ.: 82.
- Ο γάμος, η διαθήκη και οι έρωτες. Αθήνα, Βιβλιοπωλείον της Εστίας, 1981. Σελ.: 214.
- Ο κύριος Χι. Αθήνα, Αστάρτη, 1981. Σελ.: 174.
- Ο Φλιτ πάει κρουαζιέρα. Αθήνα, Κέδρος,
Άλλα έργα
- Ιφιγένεια, 1961
- Δωρήματα, 1963
- Άδιον ουδέν έρωτος, 1971
- Τα καράβια της Αργυρώς, 1976
- Τραγούδια νέγρικα, απλά μαθήματα πολιτικής οικονομίας, μεγαλοαστικά, χιουμοριστικά, λαϊκά το τσίρκο, 1976
- Οι μπόμπιρες, 1979
- Φεμινιστικά, 1981
- Περσεφόνη, 1986
- Ορέστης πυρπολούμενος, 1992
- Έγκλειστοι, 1965
- Ο καθρέφτης και άλλες πρόζες, 1973
- Ένας μπόμπος πολύ αριστερός, Αστάρτη, 1980
- Το διπλανό δωμάτιο, 1982
- Κάτω από ένα κουνουπίδι, 1981
- Το 5λεπτο με την Αννα Ματζουράνη,
Μικροαστικά δίσκος με Λουκιανό Κηλαηδόνη
- Εργένης
- Η Μάρω
- Κάποιος παλιός συνάδελφος
- Κολλήγα γιος
- Μακριά απ' την πόλη
- Ντροπή τέτοιο παιδί
- Ξερίζωμα
- Ο γάμος
- Ο Γιώργος
- Οικονομία κάνε
- Ρέκβιεμ
- Στη μικρή αίθουσα εκθέσεων Παρνασσού
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ «Ένα ποιητικό σύμβολο των '70s – τα «Μικροαστικά» του Γιάννη Νεγρεπόντη». LiFO. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2016.
- ↑ «Γιάννης Νεγρεπόντης - Λογοτέχνης, ποιητής, στιχουργός και κυρίως αγωνιστής - Αντιφωνίες». Αντιφωνίες. Ανακτήθηκε στις 24 Ιανουαρίου 2016.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Γιάννης Νεγροπόντης στο biblionet.γgr
- Γιάννης Νεγρεπόντης Αρχειοθετήθηκε 2011-10-12 στο Wayback Machine. στο Εθνικό Κέντρο Βιβλίου
- Γιάννης Νεγρεπόντης στην Ελευθεροτυπία
|