Γεώργιος Γρηγόριος Καντακουζηνός

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γεώργιος Γρηγόριος Καντακουζηνός
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση22  Σεπτεμβρίου 1832
Βουκουρέστι
Θάνατος22  Μαρτίου 1913
Βουκουρέστι
Χώρα πολιτογράφησηςΡουμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΡουμανικά
ΕκπαίδευσηDoctor of Juridical Science
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
δικαστής
δικηγόρος
επιχειρηματίας
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΣυντηρητικό Κόμμα
Οικογένεια
ΤέκναGrigore Gheorghe Cantacuzino
Μιχαήλ Γ. Καντακουζηνός
Γονείςcount Grigore Cantacuzino, Count Cantacuzino[1] και Luxandra Kretzulescu, lady of Floresti[1]
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΠρόεδρος της Γερουσίας της Ρουμανίας (1892–1895)
Πρωθυπουργός της Ρουμανίας (1904–1907)
μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Ρουμανίας
Mayor of Bucharest (1869–1870)
Πρόεδρος της Γερουσίας της Ρουμανίας (1911–1913)
Minister of Justice of Romania (1870)
Υπουργός Οικονομικών της Ρουμανίας (1873–1875)
Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Ρουμανίας (1889–1891)
Πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Ρουμανίας (1900–1901)
Πρωθυπουργός της Ρουμανίας (1899–1900)
President of the Romanian Red Cross
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο πρίγκιπας Γεώργιος Γρηγόριος Καντακουζηνός[2] (ρουμάνικα: Prinţul Gheorghe Grigore Cantacuzino, 22 Σεπτεμβρίου 1832 - 23 Μαρτίου 1913) ήταν Ρουμάνος πολιτικός που διετέλεσε δύο φορές πρωθυπουργός[3] και έμεινε γνωστός με το προσωνύμιο[3] "Ναμπαντούλ".

Βιογραφικά στοιχεία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Υπήρξε γόνος της αρχοντικής οικογένειας των Καντακουζηνών και κληρονόμος τεράστιας περιουσίας. Υπήρξε ένας εκ των ευπορότερων ρουμάνων της εποχής. Σπούδασε νομικά στο Βουκουρέστι και στο Παρίσι, όπου και αναγορεύθηκε διδάκτωρ. Ασχολήθηκε με την πολιτική διατελώντας μεταξύ άλλων υπουργός εσωτερικών, δικαιοσύνης[4], αρχηγός[4] του συντηρητικού κόμματος καθώς και πρόεδρος[3] της Γερουσίας. Το 1899 ανέλαβε[4] την πρωθυπουργία, θέση στην οποία παρέμεινε μέχρι τις 19 Ιουλίου 1900. Στις 4 Ιανουαρίου 1906 ανέλαβε για δεύτερη φορά την πρωθυπουργία παραμένοντας[4] στον θώκο μέχρι και την παραίτησή του στις 24 Μαρτίου 1907.

Στην ιδιοκτησία του ήταν το Κάστρο των Καντακουζηνών και το Παλάτι των Καντακουζηνών στο Βουκουρέστι. Ήταν παντρεμένος και είχε αποκτήσει αρκετά παιδιά μεταξύ των οποίων τον Μιχαήλ Καντακουζηνό[5].

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003.
  2. Ε΄ Ιστορικά, Έλληνες της Ρουμανίας, Ιούλιος 2001 Αθήνα, εκδόσεις Ελευθεροτυπία, τεύχος 90, σελ. 4
  3. 3,0 3,1 3,2 Βιογραφικό Καντακουζηνού Αρχειοθετήθηκε 2014-12-03 στο Wayback Machine., από την ιστοσελίδα jurnalul.ro
  4. 4,0 4,1 4,2 4,3 Βιογραφικό Καντακουζηνού, από την ιστοσελίδα zf.ro
  5. Αναμνήσεις μιας πριγκίπισας, από την ιστοσελίδα memoria.ro