Γεώργιος Αλισανδράτος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Γεώργιος Αλισανδράτος
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση1915[1][2][3]
Ληξούρι
Θάνατος7  Μαρτίου 2004[2]
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα[4]
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα[5]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταφιλόλογος[6]
γλωσσολόγος[6]
ιστορικός[6]
δεδομένα

Ο Γεώργιος Αλισανδράτος (1915-2004) ήταν Έλληνας φιλόλογος και νεοελληνιστής.

Βίος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Γεώργιος Αλισανδράτος γεννήθηκε το 1915 στο Ληξούρι της Κεφαλονιάς. Πατέρας του ήταν Γεράσιμος Αλισανδράτος δημοδιδάσκαλος. Σε ηλικία τριών ετών ορφάνεψε από μητέρα. Στα χωριά Ζώλα και Λουκεράτα Κεφαλονιάς έμαθε τα πρώτα του γράμματα όπου υπηρετούσε ως δάσκαλος ο πατέρας του. Ελληνικό και γυμνάσιο ολοκλήρωσε στην Πετρίτσειο Σχολή και το 1932-1937 στη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών.[7]Από το 1942 και μετά δίδαξε στην ιδιωτική μέση εκπαίδευση πρώτα στη Σχολή Μπερζάν-Πρότυπο Λύκειο Αθηνών και στην μετέπειτα Σχολή Μωραΐτη. [8] Πέθανε στις 7 Μαρτίου του 2004.[9]

Υπήρξε μέλος της Εταιρείας Συγγραφέων, του Ομίλου Μελέτης Ελληνικού Διαφωτισμού, της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας, της Λαογραφικής Εταιρείας, της Εταιρείας Συγκριτικής Φιλολογίας και Γενικής Γραμματολογίας, του Φιλολογικού Συλλόγου Παρνασσός, της Εταιρείας Λογοτεχνικού και Ιστορικού Αρχείου, του Κέντρου Μελετών Ιονίου, της Εταιρείας Κεφαλληνιακών Ιστορικών Ερευνών, της Εταιρείας Παπαδιαμαντικών Σπουδών.[10]

Ερευνητικό έργο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Συνολικά πάνω από διακόσιες δημοσιεύσεις που αφορούν γραμματολογικές, ιστορικές, συγκριτολογικές,γλωσσικές,εκδοτικές, βιβλιογραφικές,βιβλιοκριτικές και άλλες έχει δημοσιεύσει. [11]Το ερευνητικό-συγγραφικό έργο του καλύπτει θέματα Νεοελληνικής φιλολογίας: ο Απόκοπος του Μπεργαδή, ο Διονύσιος Σολωμός,ο Ανδρέας Λασκαράτος, ο Μικέλης Άμβλιχος, Νικόλαος Κονεμένος, Παναγιώτης Βεργώτης, Αριστοτέλης Βαλαωρίτης, Κωστής Παλαμάς, Λορέντζος Μαβίλης, Σπυρίδων Ζαμπέλιος. Επίσης τα περιοδικά του μεσοπολέμου Νέοι Πρωτοπόροι, Ιδέα, Σήμερα, Τα Νέα Γράμματα. Θέματα Νεοελληνικής γλώσσας: ο δημοτικισμός, ο Μανώλης Τριανταφυλλίδης, ο Αχιλλέας Τζάρτζανος, ο Ψυχάρης και το Ταξίδι του, τα Νεοελληνικά Λεξικά , του Κριαρά το Μεσαιωνικό και το Νεοελληνικό. Τέλος θέματα της Επτανησιακής ιστορίας: ο Επτανησιακός ριζοσπαστισμός, οι πολιτικές σάτιρες στην Κεφαλλονιά τον καιρό της Αγγλοκρατίας, οι εφημερίδες στα Επτάνησα τον καιρό της Αγγλοκρατίας.[12]

Τιμητικές διακρίσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1994 βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών με το βραβείο Τάξεως Γραμμάτων και Τεχνών για το σύνολο του έργου του και το 1997 τιμήθηκε με το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (ειδικό βραβείο), επίσης για το σύνολο του έργου του.[13]

Δημοσιεύσεις[14][Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Το κεφαλλωνίτικο ιδίωμα, Νέα Εστία 17 (1935), σελ. 343-344
  • Οι «κύριοι κύριοι» του πληθυντικού και οι «διπλοκύριοι» του ενικού, Νέα Εστία, 40 (1946), σελ. 1204-1205
  • Ερανίσματα για τον Απόκοπο του Μπεργαδή, Ελληνικά, 20 (1967), σελ. 435-442
  • Τα πενήντα χρόνια του Μικέλη Άμβλιχου (Η τύχη των χειρογράφων του. Ένα λησμονημένο ποίημά του), Νέα Εστία, 83 (1968),σελ.48-54
  • Ανδρέας Λασκαράτος,ιδού ο άνθρωπος,επιμ. Γεώργιου Αλισανδράτου,εκδ.Ερμής,σειρά Νέα Ελληνική Βιβλιοθήκη,Αθήνα, 1970
  • Οι πολιτικές σάτιρες του 1830 στην Κεφαλονιά και ο Παναγιώτης Βεργώτης, Ο Ερανιστής, 8 (1970),σελ. 243-259
  • Ιωσήφ Μομφεράτου, Αυτοβιογραφικά Σημειώματα (Συμβολή στον Επτανησιακό Ριζοσπαστισμό), Δελτίον Αναγνωστικής Εταιρείας Κέρκυρας, 7 (1970), σελ. 7-34
  • Ο Ακαδημαϊκός Όμιλος της Φιλοσοφικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών (1925-1936), στο: Πρακτικά του Διεθνούς Συμποσίου : Ιστορικότητα της παιδικής ηλικίας και της νεότητας, τομ.2 Αθήνα, 1986, σελ. 667-680
  • Και άλλα τρία γράμματα του Ιωσήφ Μομφερράτου, Κεφαλληνιακά Χρονικά, 5 (1986), σελ.267-274
  • Η αυτοβιογραφία του Ανδρέα Λασκαράτου και η νέα της μετάφραση, Δελτίον της Ιονίου Ακαδημίας, 2 (1986), σελ. 217-235
  • Η αυτοβιογραφική επιγραφή του Νικόδημου Β' Μεταξά στα Μεταξάτα της Κεφαλονιάς (1642), Ο Ερανιστής.18 (1986), σελ. 151-162
  • Σπυρίδωνος Ζαμπέλιου, Τα κριτικά κείμενα,φιλολογική επιμέλεια Γιώργος Αλισανδράτος,εκδ. Νεοελληνική Βιβλιοθήκη,Ίδρυμα Κώστα και Ελένης Ουράνη, Αθήνα, 1999
  • Τα λεξικά της Νεοελληνικής στο:Ιστορία της Ελληνικής Γλώσσας,επιμ. Μ.Ζ.Κοπιδάκης,εκδ. Ε.Λ.Ι.Α., Αθήνα,1999, σελ. 314-315

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ 1,0 1,1 Διεθνές Πρότυπο Aναγνωριστικό Ονόματος. 0000000110591586. Ανακτήθηκε στις 13  Αυγούστου 2015.
  2. ↑ 2,0 2,1 2,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb134830239. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  3. ↑ 3,0 3,1 NUKAT. n2010091548.
  4. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: «BnF catalogue général». (Γαλλικά) general catalog of BnF. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. Παρίσι. Ανακτήθηκε στις 27  Μαρτίου 2017.
  5. ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb134830239. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. 121962652. Ανακτήθηκε στις 5  Μαρτίου 2015.
  7. ↑ Ανώνυμος, «Γεώργιος Αλισανδράτος. Φιλόλογος-συγγραφέας (νεοελληνιστής)», Κεφαλληνιακά χρονικά, τομ. 7 (1995-1998),σελ.3
  8. ↑ Ανώνυμος, «Γεώργιος Αλισανδράτος. Φιλόλογος-συγγραφέας (νεοελληνιστής)», Κεφαλληνιακά χρονικά, τομ. 7 (1995-1998),σελ.4
  9. ↑ Παναγιώτης Μαστροδημήτρης, «Βιβλιοκρισία των Σολωμικών μελετημάτων του Γ. Αλισανδράτου,εκδ.Πορεία Αθήνα, 2004»,Κεφαλληνιακά χρονικά, τομ.10 (2005), σελ. 501 Δ.Σ., «Μνήμες: Γεώργιος Αλισανδράτος (1915-2004)», Επτανησιακά Φύλλα, τομ.ΚΔ, (φθινόπωρο-χειμώνας 2004), σελ.281
  10. ↑ Ανώνυμος, «Γεώργιος Αλισανδράτος. Φιλόλογος-συγγραφέας (νεοελληνιστής)», Κεφαλληνιακά χρονικά, τομ. 7 (1995-1998),σελ.5
  11. ↑ Παναγιώτης Μαστροδημήτρης, «Γεώργιος Γ. Αλισανδράτος (1915-2004)», Κεφαλληνιακά χρονικά, τομ.10 (2005),σελ.488
  12. ↑ Ανώνυμος, «Γεώργιος Αλισανδράτος. Φιλόλογος-συγγραφέας (νεοελληνιστής)», Κεφαλληνιακά χρονικά, τομ. 7 (1995-1998),σελ.4-5
  13. ↑ Ανώνυμος, «Γεώργιος Αλισανδράτος. Φιλόλογος-συγγραφέας (νεοελληνιστής)», Κεφαλληνιακά χρονικά, τομ. 7 (1995-1998),σελ.5
  14. ↑ Κώστας Τσικνάκης, «Κατάλογος δημοσιευμάτων του Γιώργου Γ.Αλισανδράτου», Κεφαλληνιακά χρονικά, τομ. 7 (1995-1998),σελ.7-32

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Ανώνυμος, «Γεώργιος Αλισανδράτος. Φιλόλογος-συγγραφέας (νεοελληνιστής)», Κεφαλληνιακά χρονικά, τομ. 7 (1995-1998),σελ.3-5
  • Κώστας Τσικνάκης, «Κατάλογος δημοσιευμάτων του Γιώργου Γ.Αλισανδράτου», Κεφαλληνιακά χρονικά, τομ. 7 (1995-1998),σελ.7-32
  • Παναγιώτης Μαστροδημήτρης, «Γεώργιος Γ. Αλισανδράτος (1915-2004)», Κεφαλληνιακά χρονικά, τομ.10 (2005),σελ. 487-489
  • Δ.Σ., «Μνήμες: Γεώργιος Αλισανδράτος (1915-2004)», Επτανησιακά Φύλλα, τομ.ΚΔ, (φθινόπωρο-χειμώνας 2004), σελ.281-287
Καθιερωμένοι όροι
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Γεώργιος_Αλισανδράτος&oldid=6534525"