Γεωγραφία της Ιταλίας
Η Ιταλία βρίσκεται στην νότια Ευρώπη και αποτελείται από την Ιταλική Χερσόνησο η οποία έχει σχήμα μπότας, τη νότια πλευρά των Άλπεων, την μεγάλη πεδιάδα του ποταμού Πάδου και μερικά νησιά συμπεριλαμβανομένης της Σικελίας και της Σαρδηνίας. Η Κορσική, παρότι ανήκει στην γεωγραφική περιοχή της Ιταλίας, αποτελεί κομμάτι της Γαλλίας από το 1769. Η Ιταλία είναι χώρα του Βόρειου Ημισφαιρίου.
Η συνολική της έκταση είναι 301.340 χλμ2, εκ των οποίων τα 294.140 χλμ2 είναι γη και τα 7.200 χλμ2 είναι νερό. Βρίσκεται σε γεωγραφικό πλάτος μεταξύ 35° και 48° N και γεωγραφικό μήκος μεταξύ 6° και 19° E.
Η Ιταλία έχει σύνορα με την Ελβετία (698 χλμ.), τη Γαλλία (476 χλμ.) τηνΑυστρία (404 χλμ.) και τη Σλοβενία (218 χλμ.) . Ο Άγιος Μαρίνος (37 χλμ.) και το Βατικανό (3,4 χλμ.) αποτελούν περίκλειστα κράτη.
Συμπεριλαμβανομένων των πελάγων, η Ιταλία έχει ακτογραμμή 7.600 χλμ. στην Αδριατική Θάλασσα, το Ιόνιο Πέλαγος, την Τυρηνική Θάλασσα, τη Λιγουρική Θάλασσα, τη Θάλασσα της Σαρδηνίας και τα Στενά της Σικελίας.
Βουνά και πεδιάδες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Σχεδόν το 40% της ιταλικής γης είναι ορεινή[1], με βασικές οροσειρές τις Άλπεις ως φυσικό βόρειο σύνορο και την οροσειρά των Απεννίνων που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά της χερσονήσου και εκτείνεται σε 1.350 χλμ.[1] Ανάμεσα στις δύο οροσειρές βρίσκεται η μεγάλη κοιλάδα του Πάδου, του μεγαλύτερου ποταμού της Ιταλίας, ο οποίος έχει μήκος 652 χλμ., πηγάζει από τις Κοττιανές Άλπεις και εκβάλλει στην Αδριατική. Η κοιλάδα του Πάδου είναι η μεγαλύτερη πεδιάδα στην Ιταλία, με έκταση 46.000 χλμ2, ενώ αντιστοιχεί στο 70% των πεδινών εκτάσεων της χώρας.[1]
Η οροσειρά των Άλπεων συνδέεται με τα Απέννινα όρη με το πέρασμα Κόλλε ντι Καντιμπόνα στις Λιγουριανές Άλπεις.
Γνωστές κορυφές βουνών στην Ιταλία είναι το Μάτερχορν, το Μόντε Ρόσα και το Γκραν Παραντίσο στις Δυτικές Άλπεις, καθώς και το Μπερνίνα, το Στέλβιο και οι Δολομιτικές Άλπεις στις Ανατολικές Άλπεις. Η ψηλότερη κορυφή της Ιταλίας είναι το Λευκό Όρος (4.810 μ.).
Ηφαίστεια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολλές περιοχές στην Ιταλία έχουν ηφαιστειογενή προέλευση. Τα περισσότερα μικρά νησιά καθώς και τα νησιά του αρχιπελάγους στον νότο όπως η Καπραΐα, η Πόντσα, η Ίσκια, τα νησιά του Αιόλου, τοΟύστικα και η Παντελλερία είναι ηφαιστειογενή νησιά. Υπάρχουν επίσης και ενεργά ηφαίστεια: ηΑίτνα στη Σικελία, το μεγαλύτερο ενεργό ηφαίστειο στην Ευρώπη, καθώς και το Βουλκάνο, το Στρόμπολι και ο Βεζούβιος κοντά στηΝάπολη. Ο Βεζούβιος αποτελεί και το μοναδικό ενεργό ηφαίστειο της ηπειρωτικής Ευρώπης.
Ποτάμια και θάλασσες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Χωρικά ύδατα: 12 ναυτικά μίλια
- Υφαλοκρυπίδα: 200 μ. βάθος, ή το βάθος της εκάστοτε εκμετάλλευσης
Λίμνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στον βορρά της Ιταλίας υπάρχουν αρκετές υποαλπικές φραγμένες λίμνες, εκ των οποίων η μεγαλύτερη είναι η λίμνη Γκάρντα με έκταση 370 χλμ2. Άλλες γνωστές υποαλπικές λίμνες είναι η λίμνη Ματζόρε 212,5χλμ2 της οποίας το βόρειο τμήμα βρίσκεται στην Ελβετία, η Κόμο (146 χλμ2), η Όρτα, η Λουγκάνο, η Ίσεο και η Ίντρο.
Άλλες σημαντικές λίμνες της Ιταλικής χερσονήσου είναι η Τρασιμέντο, η Μπολσένα, η Μπρακιάνο, η Βίκο, η Βαράνο και η Λεσίνα στο Γκαργκάνο, και η Ομόντεο στη Σαρδηνία.
Νησιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα μεγαλύτερα νησιά που ανήκουν στην Ιταλία είναι ηΣικελία (25.708 χλμ2), η Σαρδηνία (24.090 χλμ2) και το νησί Έλβα (224 χλμ2), το μεγαλύτερο στο Τοσκανικό αρχιπέλαγος.
Γεωγραφικό πλάτος και μήκος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Βορειότερο σημείο- Κορυφή Δυτική Τζεμέλλα, Νότιο Τυρόλο 47°5′N 12°11′E
- Νοτιότερο άκρο- Άκρο “Ξιφίας”, νησί Λαμπεντούζα 35°29′N 12°36′E
/ Ακρωτήριο Σπαρτιβέντο, Παλίτσι, Καλαβρία (ηπειρωτική Ιταλία) 37°55′N 15°59′E
- Δυτικότερο σημείο- Φρούριο Μπερναούντα, Μπαρντονέκια, Πεδεμόντιο 45°6′N 6°37′E
- Ανατολικότερο σημείο- Ακρωτήριο του Οτράντο, Οτράντο, Απουλία 40°6′N 18°31′E
Ανύψωση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Ψηλότερη κορυφή: Λευκό Όρος, κορυφή Κουρμαγιέρ (4.807,5 μ.)
- Χαμηλότερο σημείο: Λα Κοντάνε, Γιολάντα ντι Σαβόια (-3,44 μ.)
- Ψηλότερο κατοικημένο σημείο: Τρεπάλλε, Λιβίνιο (2.209 μ.)
Χρήση της γης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Αστικά κέντρα: 4,9%
- Γεωργία: 52,2%
- Καλλιεργήσιμη γη: 27,9%
- Μόνιμη: 7,1%
- Άλλο: 17,2%
- Δάση: 41,4%
- Βάλτοι: 0,4%
- Λίμνες/ποτάμια: 1,1%
Αρδευόμενες εκτάσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 39.510 χλμ2 (2007)
Συνολικός ανανεώσιμος υδροφόρος ορίζοντας[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- 191.3 χλμ3 (2011)
Εκτροπή υδάτινων πηγών (για ύδρευση/ βιομηχανική χρήση/ άρδευση)[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Συνολικά: 45,41 χλμ3/έτος (24%/43%/34%)
- Κατα κεφαλήν: 789,8 μ3/έτος
Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 2006 estimates.
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Riganti], [dir. da Alberto (1991). Enciclopedia universale Garzanti (Nuova ed. aggiornata e ampliata. έκδοση). Milano: Garzanti. ISBN 88-11-50459-7.
- ↑ «Analisi dei cambiamenti della copertura ed uso del suolo in Italia nel periodo 2000-2006» (PDF). ISPRA. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 26 Απριλίου 2012. Ανακτήθηκε στις 23 Νοεμβρίου 2011.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πολυμέσα σχετικά με το θέμα Geography of Italy στο Wikimedia Commons
| |||||||||||||||||||||||||
