Βερίγγειος θάλασσα

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βερίγγειος θάλασσα
ΧώραΗνωμένες Πολιτείες Αμερικής και Ρωσία
Έκταση2.300.000 km²
Γεωγραφικές συντεταγμένες58°0′0″N 178°0′0″W
Χάρτης που δείχνει την περιοχή που βρίσκεται η Βερίγγειος θάλασσα με τις ζώνες του γεωγραφικού πλάτους και του γεωγραφικού μήκους του Παγκόσμιου Εγκάρσιου Μερκατορικού συστήματος συντεταγμένων.
Δορυφορική φωτογραφία της Βεριγγείου θάλασσας. Η Αλάσκα είναι πάνω δεξιά, και η Ρωσία πάνω αριστερά.
Η Βερίγγειος θάλασσα και ο Βόρειος Ειρηνικός Ωκεανός

Η Βερίγγειος θάλασσα είναι μια περιθωριακή θάλασσα του Ειρηνικού ωκεανού. Αποτελείται από μια βαθιά λεκάνη απορροής, η οποία στη συνέχεια ανεβαίνει μέσα από μία στενή κατωφέρεια σε πιο ρηχά νερά, πάνω από τις ηπειρωτικές υφαλοκρηπίδες.

Η Βερίγγειος θάλασσα χωρίζεται από τον κόλπο της Αλάσκας μέσω της χερσονήσου της Αλάσκας. Καλύπτει πάνω από δύο εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα, συνορεύει στα ανατολικά και βορειοανατολικά με την Αλάσκα, στα δυτικά με τη Σιβηρία της Ρωσίας και τη χερσόνησο Καμτσάτκα, στα νότια με την χερσόνησο της Αλάσκας και τις Αλεούτιες νήσους και στο μακρινό βορά με τον Βερίγγειο πορθμό, ο οποίος συνδέει τη Βερίγγειο θάλασσα με τη Θάλασσα Τσούκτσι του Αρκτικού ωκεανού. Ο Κόλπος Μπρίστολ είναι το τμήμα της Βεριγγείου θάλασσας το οποίο χωρίζει την χερσόνησο της Αλάσκας από την ηπειρωτική Αλάσκα. Η Βερίγγειος θάλασσα πήρε το όνομά της από τον Βίτους Μπέρινγκ, ένα Δανό πλοηγό της Ρωσικής υπηρεσίας, ο οποίος το 1728 ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος που ερεύνησε συστηματικά, διαπλέοντας με ιστιοφόρο πλοίο τις περιοχές από τον Ειρηνικό ωκεανό βόρεια μέχρι τον Αρκτικό ωκεανό.

Το οικοσύστημα της Βεριγγείου θάλασσας περιλαμβάνει πόρους εντός της δικαιοδοσίας των Ηνωμένων Πολιτειών και της Ρωσίας, καθώς και των διεθνών υδάτων στη μέση της θάλασσας (γνωστών ως «Τρύπα του Ντόνατ»). Η αλληλεπίδραση μεταξύ των ρευμάτων, του θαλάσσιου πάγου και του καιρού δημιουργούν ένα έντονο και παραγωγικό οικοσύστημα.

Ιστορία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι περισσότεροι επιστήμονες πιστεύουν ότι κατά τη διάρκεια της πιο πρόσφατης εποχής των παγετώνων, το επίπεδο της θάλασσας ήταν αρκετά χαμηλό έτσι ώστε μπορούσε να επιτρέψει στους ανθρώπους και σε άλλα ζώα να μεταναστεύσουν με τα πόδια από την Ασία στη Βόρεια Αμερική διά μέσου αυτού που ονομάζουμε σήμερα Βερίγγειο πορθμό. Αναφέρεται συνήθως και ως η «Βερίγγεια γέφυρα» και θεωρείται από πολλούς (αν και όχι από όλους) ότι είναι το πρώτο σημείο εισόδου των ανθρώπων στην Αμερική.

Στη Βερίγγειο θάλασσα βρίσκεται ένα μικρό μέρος της πλάκας Κούλα. Η πλάκα Κούλα είναι μια αρχαία τεκτονική πλάκα καταβυθίζονταν κάτω από την Αλάσκα κατά τη διάρκεια της Τριαδικής περιόδου.

Γεωγραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Έκταση[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Διεθνής Υδρογραφικός Οργανισμός καθορίζει τα όρια της Βεριγγείου θάλασσας ως εξής:

Στα Βόρεια. Το νότιο όριο της θάλασσας Τσούκτσι. Ο Αρκτικός Κύκλος, μεταξύ της Σιβηρίας και της Αλάσκας.

Στα νότια. Μια γραμμή που αρχίζει από το σημείο Καμπούτς (54 ° 48'Β 163 ° 21'Δ), στην χερσόνησο της Αλάσκας, μέσω των Αλεούτιων νήσων στο νότιο άκρο των Νήσων του Κυβερνήτη και έως το Ακρωτήριο Καμτσάτκα με ένα τρόπο ώστε όλα τα στενά νερά μεταξύ της Αλάσκας και του ακρωτηρίου Καμτσάτκα συμπεριλαμβάνονται στη Βερίγγειο Θάλασσα.

Νησιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα νησιά της Βεριγγείου θάλασσας περιλαμβάνουν:

Περιφέρειες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Οι περιφέρειες της Βεριγγείου θάλασσας περιλαμβάνουν:

Η Βερίγγειος θάλασσα περιέχει 16 υποβρύχια φαράγγια και ένα από αυτά είναι το μεγαλύτερο υποβρύχιο φαράγγι στον κόσμο, το Φαράγγι Ζέμτσανγκ.

Οικοσύστημα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η υφαλοκρηπίδα της Βεριγγείου θάλασσας είναι η κυρίαρχη οδηγός της πρωτογενούς παραγωγικότητας στη Βερίγγειο θάλασσα. Η ζώνη αυτή, όπου η ρηχή υφαλοκρηπίδα πέφτει στη βόρεια λεκάνη απορροής των Aλεούτιων Νήσων είναι επίσης γνωστή ως «Πράσινη Περιοχή (Greenbelt)». Τα θρεπτικά συστατικά της που αναβλύζουν από τα κρύα νερά της λεκάνης απορροής των Aλεούτιων ρέουν μέχρι την κλίση και την ανάμειξη με τα ρηχά νερά της υφαλοκρηπίδας προβλέποντας τη σταθερή παραγωγή του φυτοπλαγκτόν.

Ο δεύτερος οδηγός της παραγωγικότητας στη Βερίγγειο θάλασσα είναι ο εποχιακός θαλάσσιος πάγος που, εν μέρει, πυροδοτεί την άνθιση του φυτοπλαγκτόν την άνοιξη. Η εποχιακή τήξη των θαλάσσιων πάγων προκαλεί την εισροή της χαμηλής αλατότητας του νερού στα μεσαία επίπεδα και σε άλλες περιοχές υφαλοκρηπίδων, προκαλώντας διαστρωμάτωση και υδρογραφικές συνέπειες που επηρεάζουν την παραγωγικότητα. Εκτός από τις υδρογραφικές συνέπειες και την επιρροή της παραγωγικότητας του θαλάσσιου πάγου που λιώνει, ο πάγος ο ίδιος παρέχει επίσης ένα συνημμένο υπόστρωμα για την ανάπτυξη των φυκιών και των διάμεσων παγωμένων φυκιών.

Ορισμένα στοιχεία δείχνουν ότι οι μεγάλες αλλαγές στο οικοσύστημα της Βεριγγείου θάλασσας έχουν ήδη συμβεί. Οι συνθήκες του ζεστού νερού το καλοκαίρι του 1997 οδήγησαν σε μια τεράστια άνθηση του φυτοπλαγκτόν coccolithophorid χαμηλής ενέργειας. Μια μακρά ιστορία των ισοτόπων του άνθρακα, η οποία είναι αντανακλαστική της πρωτογενούς παραγωγής των τάσεων της Βεριγγείου θάλασσας, υπάρχει από τα ιστορικά δείγματα των οστών των φαλαινών bowhead. Οι τάσεις σε αναλογίες ισοτόπων άνθρακα σε δείγματα οστών φάλαινας δείχνουν ότι μια μείωση 30-40% κατά μέσο της μέσης εποχικής πρωτογενούς παραγωγικότητας συνέβη κατά τη διάρκεια των τελευταίων 50 ετών. Το αποτέλεσμα είναι ότι η μεταφορική ικανότητα της Βεριγγείου θαλάσσης είναι πολύ χαμηλότερη τώρα από ό,τι ήταν στο παρελθόν.

Αλλαγή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξαιτίας των αλλαγών που συμβαίνουν στην Αρκτική, η μελλοντική εξέλιξη του κλίματος/ οικοσυστήματος της Βεριγγείου θάλασσας είναι αβέβαιη. Αυτό είναι ένα συμμετρικό πρόβλημα επειδή: η κλιματική αλλαγή επηρεάζει τα οικοσυστήματα, και τα οικοσυστήματα χρησιμεύσουν ως δείκτες για την κλιματική αλλαγή.

Δείτε επίσης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]


Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]