Βασίλης Παπαγεωργόπουλος

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
 Η ουδέτερη οπτική γωνία αυτού του λήμματος αμφισβητείται. Πιθανότατα παρουσιάζει κάποια γεγονότα ή απόψεις μονομερώς ή με δυσανάλογη ισορροπία σε σχέση με την αντίστοιχη βαρύτητά τους. Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος.
Η ακρίβεια του λήμματος αμφισβητείται.
Παρακαλούμε δείτε τη σχετική συζήτηση στη σελίδα συζήτησης του λήμματος.
Βασίλης Παπαγεωργόπουλος
O Βασίλης Παπαγεωργόπουλος το 2009
Δήμαρχος Θεσσαλονίκης
Περίοδος
1 Ιανουαρίου 1999 – 31 Δεκεμβρίου 2010
ΠροκάτοχοςΔημήτρης Δημητριάδης
ΔιάδοχοςΓιάννης Μπουτάρης
Υφυπουργός Πολιτισμού
Περίοδος
1991 – 1992
ΠρωθυπουργόςΚωνσταντίνος Μητσοτάκης
Βουλευτής A' Θεσσαλονίκης
Περίοδος
1981 – 1998
Προσωπικά στοιχεία
Γέννηση27 Ιουνίου 1947 (1947-06-27) (76 ετών), Θεσσαλονίκη
ΕθνότηταΈλληνας
ΥπηκοότηταΕλλάδα
Πολιτικό κόμμαΝέα Δημοκρατία
ΣύζυγοςΕλένη Παπαγεωργοπούλου
ΣπουδέςΑριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
ΕπάγγελμαΟδοντίατρος
ΘρήσκευμαΧριστιανός Ορθόδοξος
Ιστοσελίδαpapageorgopoulos.wordpress.com
Commons page Σχετικά πολυμέσα
δεδομένα

Ο Βασίλης Παπαγεωργόπουλος (Θεσσαλονίκη, 27 Ιουνίου 1947) είναι Έλληνας πολιτικός που έχει διατελέσει βουλευτής με τη Νέα Δημοκρατία, υφυπουργός Αθλητισμού στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και δήμαρχος Θεσσαλονίκης. Ήταν αθλητής του στίβου που αναδείχθηκε αρκετές φορές πρωταθλητής Ελλάδας και Βαλκανιονίκης στα 100 μέτρα, κατακτώντας τρία ευρωπαϊκά μετάλλια. Έχει κριθεί ένοχος για τα αδικήματα της υπεξαίρεσης δημοσίου χρήματος και της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες.

Πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1947 και έχει καταγωγή από το Αίγιο και τις Σέρρες.[1] Αποφοίτησε από το Ε’ Γυμνάσιο και εν συνεχεία από το Α’ Λύκειο Θεσσαλονίκης. Σπούδασε στην οδοντιατρική σχολή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, απ’ όπου πήρε το πτυχίο του χειρουργού οδοντιάτρου. Άσκησε το επάγγελμα του οδοντιάτρου μέχρι το 1981, οπότε και εξελέγη βουλευτής A' Θεσσαλονίκης με τη Νέα Δημοκρατία και ακολούθως το 1999 Δήμαρχος Θεσσαλονίκης.

Αθλητική δραστηριότητα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πίνακας μεταλλίων
Χώρα συμμετοχής: Ελλάδα Ελλάδα
Στίβος
Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα
Χάλκινο 1971 Ελσίνκι 100 μέτρα
Πανευρωπαϊκό Πρωτάθλημα κλειστού
Χάλκινο 1972 Γκρενόμπλ 50 μέτρα
Αργυρό 1976 Μόναχο 60 μέτρα

Υπήρξε σημαντικός δρομέας ταχύτητας στην Ελλάδα. Αναδείχθηκε αρκετές φορές πρωταθλητής Ελλάδος και βαλκανιονίκης στα 100 μέτρα και κατέκτησε τρία ευρωπαϊκά μετάλλια. Το πρώτο στο Ελσίνκι το 1971, το δεύτερο το 1972 στη Γκρενόμπλ της Γαλλίας και το τρίτο το 1976 στο Μόναχο.

Πρωταγωνίστησε επί πολλά χρόνια στους διεθνείς στίβους, ισοφάρισε το πανευρωπαϊκό ρεκόρ στα 100 μέτρα, και ήταν κάτοχος του πανελληνίου ρεκόρ στα 100 μέτρα επί 21 συνεχή χρόνια. Στις 31 Αυγούστου 1969, μαζί με τους Μικελίδη, Κιτράκη και Αργύρη, αποτέλεσε μέλος της εθνικής ομάδας που κατέρριψε στη Σόφια το πανελλήνιο ρεκόρ στα 4x100 μέτρα με χρόνο 40.5[2]. Το 1970, έτρεξε τα 100 μ. σε 10.2[3]. To 1971 ανακηρύχθηκε καλύτερος Έλληνας αθλητής της χρονιάς από τον Πανελλήνιο Σύνδεσμο Αθλητικού Τύπου.[4]

Πήρε μέρος στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Μονάχου το 1972 και του Μόντρεαλ το 1976. Στο Μόντρεαλ ήταν σημαιοφόρος της ελληνικής αποστολής. Το 1980 εξελέγη πρόεδρος του Συνδέσμου Ελληνικών Αθλητικών Σωματείων Θεσσαλονίκης. Υπήρξε αθλητής του Μορφωτικού Αθλητικού Σωματείου «Αετός».

Δ. σύμβουλος και βουλευτής[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το 1978 έθεσε υποψηφιότητα στις δημοτικές εκλογές για τον δήμο Θεσσαλονίκης με την παράταξη του Κώστα Τσίρου. Παρ' ότι ο συνδυασμός μειοψήφησε, ο ίδιος εξελέγη πρώτος δημοτικός σύμβουλος. Το 1980 εξελέγη πρόεδρος του Συνδέσμου Αθλητικών Σωματείων Θεσσαλονίκης.

Από το 1981 έως και το 1996 εκλεγόταν συνεχώς βουλευτής στην Α' Θεσσαλονίκης με τη Νέα Δημοκρατία:

  • 1981: 11.341 σταυροί προτίμησης, εξελέγη τέταρτος
  • 1985: Εξελέγη στην τρίτη θέση της λίστας
  • Ιούνιος 1989: 18.214 σταυροί, εξελέγη έκτος
  • Νοέμβριος 1989: 23.107 σταυροί, εξελέγη τέταρτος
  • 1990: 22.945 σταυροί, εξελέγη έκτος
  • 1993: 46.065 σταυροί, εξελέγη τρίτος
  • 1996: Εξελέγη τέταρτος

Το 1991–1992 διετέλεσε υφυπουργός Πολιτισμού, αρμόδιος για θέματα Αθλητισμού στην κυβέρνηση Μητσοτάκη. Το 1998 παραιτήθηκε από βουλευτής προκειμένου να κατέλθει ως υποψήφιος στις δημοτικές εκλογές.[εκκρεμεί παραπομπή]

Εκλογή ως Δήμαρχος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξελέγη σε τρεις διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις δήμαρχος Θεσσαλονίκης, ως επικεφαλής του ψηφοδελτίου «Θεσσαλονίκη - Αναγέννηση»:

Κόστη ανέγερσης ανδριάντα και χρέος Δήμου[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Πολλές διαμαρτυρίες και αντιδράσεις έφερε η απόφαση του Δήμου επί Δημαρχίας Παπαγεωργόπουλου να κατατεθεί ένα εκατομμύριο δραχμές από το ταμείο του Δήμου στο Ίδρυμα Κ. Καραμανλή αντί στεφάνου για την κηδεία του Κ.Καραμανλή. Αποκορύφωμα των διαμαρτυριών και της αρνητικής κριτικής ήταν το υπέρογκο κόστος του μαρμάρινου αγάλματος του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που κόστισε στον Δήμο Θεσσαλονίκης 319.500 ευρώ τη στιγμή που το χρέος του Δήμου ανερχόταν σε 42.794.931 ευρώ.[5][6][7][8]

Προσπάθεια μετονομασίας οδών[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Επί δημαρχίας Παπαγεωργόπουλου προτάθηκε η ονοματοδοσία οδού της πόλης στον αμφιλεγόμενο Ελληνοκύπριο στρατιωτικό Γεώργιο Γρίβα, προκαλώντας σωρεία αντιδράσεων και καταψήφιση της πρότασης. Ακόμη έγινε προσπάθεια απαλοιφής της ονομασίας της οδού Αρχαιολογικού Μουσείου ώστε να ονομαστεί Δημοσθένη Χαρδαλιά. Παρότι επί σειρά ετών η αρμόδια επιτροπή ονοματοθεσίας του δήμου τηρούσε αρνητική στάση, το θέμα επανήλθε το 2009 απευθείας στο δημοτικό συμβούλιο, το οποίο αποφάσισε τη μετονομασία του δρόμου. Το γεγονός ότι παρακάμφθηκε η αρμόδια επιτροπή και ότι αγνοήθηκαν οι αρνητικές εισηγήσεις της έχει προκαλέσει τα σχόλια ορισμένων ότι η διοίκηση του δήμου ήθελε να ξεπληρώσει με αυτό το χατίρι την απόφαση του Νίκου Δίγκα-Χαρδαλιά (υιού του Δημοσθένη Χαρδαλιά) να συστρατευθεί με την παράταξη του Βασίλη Παπαγεωργόπουλου στις εκλογές του 1998.[9][10][11]

Σκάνδαλο Δήμου Θεσσαλονίκης[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Toν Μάιο του 2010, ο πρώην ταμίας του Δήμου Θεσσαλονίκης Παναγιώτης Σαξώνης τον υπέδειξε ως συνένοχο για την υπεξαίρεση 30 εκατ. ευρώ από τα δημοτικά ταμεία, όπως και τον πρώην γενικό γραμματέα Μιχάλη Λεμούσια, προκαλώντας μεγάλης κλίμακας αντιδράσεις από τους πολίτες και την αντιπολίτευση.[12][13] Στα τέλη της ίδιας χρονιάς αποδείχτηκε ότι το χρέος του δήμου Θεσσαλονίκης έχει ξεπεράσει τα 50 εκατ. ευρώ, ενώ η νέα διοίκηση του δήμου βρέθηκε αντιμέτωπη με ακόμα μεγαλύτερα προβλήματα καθώς, σύμφωνα με τον νέο δήμαρχο Γιάννη Μπουτάρη, ο δήμος Θεσσαλονίκης ήταν αδύνατον να διοικηθεί υπό τις παρούσες συνθήκες.[14][15]

Τον Φεβρουάριο του 2013, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων έκανε δεκτή την πρόταση του Εισαγγελέα και τον καταδίκασε σε ισόβια κάθειρξη (όπως και τους Σαξώνη & Λεμούσια ως συνεργούς) για την υπόθεση της υπεξαίρεσης, που τελικά έφτασε τα 17,9 εκατ. ευρώ.[16] Τον Ιούλιο του 2014, το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων μείωσε την πρωτοβάθμια ποινή κάθειρξης σε 12 χρόνια.[17] Τον Ιούλιο του 2015, αφέθηκε ελεύθερος με βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών λόγω προβλημάτων υγείας και βάση του νόμου Παρασκευόπουλου, έχοντας εκτίσει 2 χρόνια, 5 μήνες & 1 ημέρα.[18]

Τον Απρίλιο του 2019, καταδικάστηκε αμετάκλητα σε φυλάκιση τριών ετών (όπως και ο Λεμούσιας) για το αδίκημα της νομιμοποίησης εσόδων από εγκληματικές δραστηριότητες, καθώς το Πενταμελές Εφετείο Κακουργημάτων προέβη σε μείωση της πρωτόδικης ποινής των 8 ετών κάθειρξης.[19]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. ↑ Πρόσκληση του δημάρχου Θεσσαλονίκης στο Αίγιο[νεκρός σύνδεσμος]
  2. ↑ Τα ρεκόρ του 1969, Ιστορικό Λεύκωμα 1969, σελ. 161, Καθημερινή (1998)
  3. ↑ Τα "μικρά" αθλήματα διαφημίζουν τον ελληνικό αθλητισμό, Ιστορικό Λεύκωμα 1970, σελ. 160, Καθημερινή (1998)
  4. ↑ «Αθλητικά Βραβεία ΠΣΑΤ». Ανακτήθηκε στις 26 Μαρτίου 2013. [νεκρός σύνδεσμος]
  5. ↑ το κόστος του μαρμάρινου αγάλματος του Κωνσταντίνου Καραμανλή που ανήλθε στα 250.000 ευρώ και η μελέτη διαμόρφωσης του περιβάλλοντος χώρου του αγάλματος στη Νέα Παραλία ανήλθε στα 69.500 ευρώ, τη στιγμή που το χρέος του Δήμου ανερχόταν σε 42.794.931 ευρώ
  6. ↑ Διχάζει τη Θεσσαλονίκη ο ανδριάντας του Κ. Καραμανλή, Πρώτο Θέμα, 03/12/2010
  7. ↑ «To άγαλμα Καραμανλή μας μάρανε, 18 Ιανουαρίου 2011, aixmi.gr». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 29 Ιουνίου 2020. Ανακτήθηκε στις 29 Ιουνίου 2020. 
  8. ↑ Τοποθετείται ο ανδριάντας του Κ.Καραμανλή, Εφημερίδα Μακεδονία, 24/01/2009
  9. ↑ Ο δήμαρχος Θεσσαλονίκης τα βάζει και με την ιστορία της πόλης, 12 Ιουλ. 2009
  10. ↑ Αιτία... πολέμου η μετονομασία της Αρχαιολογικού Μουσείου, 11/07/2019, Εφημερίδα Μακεδονία
  11. ↑ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΥ ΜΟΥΣΕΙΟΥ "Κωλοτούμπα" του δήμου για τη μετονομασία της οδού, 17/07/2009, Εφημερίδα Μακεδονία
  12. ↑ Παπαγεωργόπουλος: 1-2 εκατ. η υπεξαίρεση. Αντιπολίτευση: 10-30, Ελευθεροτυπία 07/03/2008.
  13. ↑ Καρφώνει Παπαγεωργόπουλο ο πρώην ταμίας του δήμου που προφυλακίστηκε, Τα Νέα 20/05/2010.
  14. ↑ Θύελλα αντιδράσεων για την υπεξαίρεση-μαμούθ, Η Καθημερινή 27/02/2008.
  15. ↑ Ο δήμαρχος, το σκάνδαλο και οι μηνύσεις, Το Βήμα 25/11/2008.
  16. ↑ Ισόβια για τον Βασίλη Παπαγεωργόπουλο και δύο συνεργάτες του, in.gr 27/02/2013.
  17. ↑ Το Εφετείο μείωσε σε 12 χρόνια τα ισόβια του Βασ. Παπαγεωργόπουλου, Το Βήμα 11/07/2014.
  18. ↑ Αποφυλακίστηκε ο Παπαγεωργόπουλος: Είμαι ελεύθερος χάρη στον ευεργετικό νόμο Παρασκευόπουλου, iefimerida 28/07/2015.
  19. ↑ Φυλάκιση τριών ετών σε Παπαγεωργόπουλο και Λεμούσια για "ξέπλυμα" χρήματος Αρχειοθετήθηκε 2019-04-24 στο Wayback Machine., ΑΠΕ-ΜΠΕ 24/04/2019. Ανακτήθηκε στις 24/04/2019.
Ανακτήθηκε από "https://el.wikipedia.org/w/index.php?title=Βασίλης_Παπαγεωργόπουλος&oldid=10448607"