Βασίλης Αυλωνίτης
| Βασίλης Αυλωνίτης | |
|---|---|
 Ο Βασίλης Αυλωνίτης σε σκηνή από την ταινία Ο Τζίτζικας κι ο Μέρμηγκας (1958) | |
| Γέννηση | 1 Ιανουαρίου 1904 Θησείο, Αθήνα, Ελλάδα |
| Θάνατος | 10 Μαρτίου 1970 (66 ετών) Αθήνα |
| Αιτία θανάτου | Βρογχοπνευμονία |
| Τόπος ταφής | Δεύτερο Νεκροταφείο Αθηνών[1] |
| Τόπος ανάπαυσης | 2ο Νεκροταφείο Αθηνών |
| Εθνικότητα | Ελληνική |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ελληνική |
| Ιδιότητα | Ηθοποιός |
| Εν ενεργεία | 1924-1970 |
| Σύζυγος | Πόπη Γιογιό |
| Τέκνα | Γιάννης Ελένη |
| Γονείς | Αλέξανδρος Κωνσταντίνα |
| Είδος τέχνης | Κωμωδία, οπερέτα |
| Σημαντικά έργα | Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο Το αμαξάκι Το Εισπρακτοράκι Μια ζωή την έχουμε Οι γαμπροί της Ευτυχίας |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βασίλης Αυλωνίτης (Θησείο, 1 Ιανουαρίου 1904 - 10 Μαρτίου 1970)[2] ήταν Έλληνας ηθοποιός.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Γεννήθηκε την 1 Ιανουαρίου του 1904 και μεγάλωσε στο Θησείο[3]. Ήταν το δεύτερο αγόρι (μετά τον Αντώνη) του Αλέξανδρου και της Κωνσταντίνας (Ντίνας).[4] Ο πατέρας του εγκατέλειψε την οικογένεια και έτσι πριν ακόμα τελειώσει το δημοτικό, αναγκάστηκε να δουλέψει σε διάφορες δουλειές, για να βοηθήσει την μητέρα του οικονομικά.[5][6] Περιστασιακά δούλεψε και στο θέατρο «‘Εντεν», σαν βοηθός σκηνογράφου, όπου και πρωτοεμφανίστηκε το 1924 στην οπερέτα του Ν. Χατζηαποστόλου «Το κορίτσι της γειτονιάς» ύστερα από προτροπή του θεατρικού επιχειρηματία Θόδωρου Σκούρα.[3][7][8] Την ίδια χρονιά, εμφανίστηκε επίσημα ως ηθοποιός στον θίασο της Ελένης Ζαφειρίου στην παράσταση «Ερωτικές γκάφες».[9][10] Στη συνέχεια συνεργάστηκε με διάφορους θιάσους σε οπερέτες και κωμωδίες, μέχρι το 1928, οπότε και στράφηκε προς την επιθεώρηση επικεφαλής δικού του θιάσου που τον είχε ονομάσει «Κρίνονα».[3][9][11] Συνολικά πρωταγωνίστησε ή εμφανίστηκε σε μικρότερους ρόλους σε 75 ταινίες.[3] Χαρακτηριστικά του ταλέντου του ήταν οι αυτοσχεδιασμοί και οι γκριμάτσες του (ή μούτα του όπως λένε στο θέατρο).[9][12]
Ενστικτώδης, πηγαίος και πληθωρικός, ο Βασίλης Αυλωνίτης ήταν από τους ηθοποιούς που στήριξαν την επιθεώρηση και τον κινηματογράφο. Εμβληματική φυσιογνωμία του ελληνικού κινηματογράφου στις δεκαετίες του 1950 και του 1960, πληθωρικός στις αντιδράσεις του, φιγούρα στέρεη και χαρακτηριστική, ομόρφυνε με την παρουσία του ταινίες όπως το Εισπρακτοράκι, Μια ζωή την έχουμε, Το αμαξάκι, Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο, Οι γαμπροί της Ευτυχίας κ.ά. Στη 45χρονη πορεία του υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση όλα τα είδη του θεάτρου (οπερέτα, επιθεώρηση, μουσική κωμωδία και πρόζα).
Προσωπική ζωή[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Αυλωνίτης παντρεύτηκε μία Ελληνίδα, την Πόπη, την οποία εγκατέλειψε όταν ερωτεύθηκε παράφορα μία θαυμάστριά του. Με αυτή, ταξίδεψε στη Γαλλία, όπου γνώρισε μία Ελληνίδα από την Κωνσταντινούπολη με το όνομα Γιογιό (Παναγιώτα Καραπιππέρη). Παντρεύτηκε τη Γιογιό, και απέκτησε μαζί της δύο παιδιά, τον Γιάννη και την Ελένη.[5][13] Ένα μεγάλο πάθος του ήταν τα στοιχήματα στον ιππόδρομο, κάτι που τον έφερνε συχνά σε τόσο δύσκολη οικονομική κατάσταση, ώστε να αναγκάζεται να παίζει σε δευτερεύοντες ρόλους.[14]
Επεισόδιο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στις 22 Αυγούστου του 1931 παραλίγο να τον σκοτώσει σφαίρα από θερμόαιμο οπαδό ομάδας φιλελευθέρων, "Βενιζελικών", που εισέβαλε στο θέατρο όταν έπαιζε τότε στην επιθεώρηση "Κατεργάρα" και άρχισαν να πυροβολούν θεωρώντας ότι σατιριζόταν ο τότε πρωθυπουργός Ελευθέριος Βενιζέλος.[3] Από την εισβολή αυτή τραυματίσθηκαν κάποιοι θεατές ενώ σκοτώθηκε ο τεχνικός του θεάτρου Παναγιώτης Μωραΐτης.[7][15] Στη συνέχεια από τις ανακρίσεις που ακολούθησαν θεωρήθηκε ότι υπαίτια ήταν η σάτιρα και όχι οι δράστες.[7] Δύο από τους δράστες συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν, ενώ ως ηθικός αυτουργός θεωρήθηκε ο Παύλος Γύπαρης, ο οποίος υπήρξε καθοδηγητής και στη δολοφονία του Ίωνα Δραγούμη 12 χρόνια νωρίτερα.[9] Τότε εκδόθηκε και ο γνωστός νόμος "περί Τύπου" που περιελάμβανε και το θέατρο στην επακόλουθη λογοκρισία.[7] Ο ίδιος μέχρι το τέλος της ζωής του έφερε το βάρος ότι ήταν η αφορμή για αυτόν τον θάνατο και είχε δηλώσει: «Θα περάσουν πολλά χρόνια για να βγω σε αθηναϊκή σκηνή».[16]
Ένα άλλο επεισόδιο υπήρξε στα τέλη του 1956, όταν η Αρχιεπισκοπή άσκησε λογοκρισία στο έργο «Η προσευχή του ταπεινού» που παιζόταν στο θέατρο «Ακροπόλ». Τελικά το έργο διασκευάστηκε και οι παραστάσεις συνεχίστηκαν.[17]
Επιθεωρήσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το 1934 συμμετείχε σε επιθεωρήσεις του θεάτρου Περοκέ, ενώ νωρίτερα έκανε δικό του θίασο. Την περίοδο του '40 σχημάτισε θίασο με τον Κυριάκο Μαυρέα και ερμήνευσε το στρατιώτη Πολυχρόνη Περονόσπορο στο ηθογραφικό χρονικό Από την Αλβανία στο Ρίμινι.[3] Υπήρξε για πολλά χρόνια βασικό στέλεχος των επιθεωρησιακών θιάσων του θεάτρου Ακροπόλ και διετέλεσε καλλιτεχνικός διευθυντής του την χρονική περίοδο 1956 έως 1961.[3] Από το 1962 έως το 1965, είχε σημαντικές συνεργασίες με τον Νίκο Ρίζο και την Γ. Βασιλειάδου, περιοδεύουν στην Ελλάδα και τη Γερμανία, αλλά λόγοι υγείας τον αναγκάζουν να διακόψει.[3][7][9] Ο τελευταίος του θίασος συγκροτήθηκε με τον Κώστα Χατζηχρήστο, την περίοδο 1967 έως 1968, όπου και πάλι η συνεργασία διακόπτεται για λόγους υγείας.[3][18] Μαζί περιόδευσαν σε πολλές επαρχιακές πόλεις, αλλά λόγοι υγείας τον ανάγκασαν να διακόψει την περιοδεία. Υπηρέτησε με συνέπεια και αφοσίωση όλα τα είδη του θεάτρου.
Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Στον κινηματογράφο πρωτοεμφανίστηκε το 1929 στην ταινία του Αχιλλέα Μαδρά, «Μαρία Πενταγιώτισσα». Καθιερώθηκε όμως κινηματογραφικά το 1955, με την ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο» στην οποία ο Φίνος δεν τον ήθελε επειδή είχε παίξει σε πολλές ταινίες δεύτερης διαλογής και πίστευε ότι είχε πληγεί το προφίλ του, αλλά πρωταγωνίστησε μετά από μεγάλη επιμονή του Αλ. Σακελλάριου.[7][19][20][21] Η ταινία είχε τόσο μεγάλη επιτυχία ώστε το 1957 δόθηκε και συνέχεια με την ταινία «Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο».[21] Ακολούθησαν δεκάδες άλλες έως το 1970, όπως Η αριστοκράτισσα κι ο αλήτης, όπου εμφανίστηκε στον τελευταίο ρόλο της ζωής του.[3][9] Ο ίδιος είχε δει λίγες από τις ταινίες του και είπε κάποτε σε συνέντευξη που είχε δώσει στον Δημήτρη Λυμπερόπουλο ότι: «Δημητράκη, θα τις δω στον άλλο κόσμο, όπου, δεν μπορεί, κάποιος Εβραίος ή Έλληνας θα έχει στήσει σινεμά».[7]
Θάνατος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βασίλης Αυλωνίτης υπέφερε από χρόνια βρογχίτιδα, η οποία εξελίχθηκε σε βρογχοπνευμονία και στις 10 Μαρτίου του 1970 άφησε την τελευταία του πνοή στα 66 του χρόνια[22], λίγες μέρες μετά την ολοκλήρωση της ταινίας Η αριστοκράτισσα κι ο αλήτης[3][9][18][7]. Κηδεύτηκε στο Β' Νεκροταφείο των Πατησίων και σήμερα τα οστά του βρίσκονται σε οστεοφυλάκιο του κοιμητηρίου.
Φιλμογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Κινηματογράφος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Ρόλος |
|---|---|---|
| 1929 | Μαρία Πενταγιώτισσα | Μάρκος Μπότσαρης |
| Το λιμάνι των δακρύων | ||
| 1945 | Διπλή θυσία | στρατιώτης |
| 1952 | Ο άλλος | Μπάμπης |
| 1954 | Χαρούμενο ξεκίνημα | Ανδρόνικος Σόφρας |
| Η ωραία των Αθηνών | Ζάχος | |
| 1955 | Γλέντι, λεφτά και αγάπη | Λαυρέντης |
| Λατέρνα, φτώχεια και φιλότιμο [19] | Παυλάρας, λατερνατζής | |
| 1956 | Η καφετζού | Νικήτας |
| 1957 | Το αμαξάκι [23] | Θεόδωρος |
| Έχει θείο το κορίτσι | Θείος Τζιμ | |
| Κατά λάθος μπαμπάς | Κοσμάς | |
| Της νύχτας τα καμώματα[24] | Βαγγέλης, αστυνομικός | |
| Μπαρμπα-Γιάννης ο κανατάς | Μπαρμπα-Γιάννης | |
| Λατέρνα, φτώχεια και γαρύφαλλο | Παυλάρας, λατερνατζής | |
| 1958 | Ο λεφτάς | Θεοδόσης Μέντικας |
| Το εισπρακτοράκι | εισπράκτορας | |
| Μια ζωή την έχουμε | Χαράλαμπος Μπαζούκας | |
| Μακριά από τον κόσμο | Ισίδωρος | |
| Ο Τζίτζικας κι ο Μέρμηγκας | Λούλης | |
| Τέσσερις νύφες και ένας γαμπρός[25] | Προκόπης | |
| 1959 | Σαρακατσάνισσα | Μήτσος |
| Ο θησαυρός του μακαρίτη | Νεόκοσμος | |
| 1960 | Το αγρίμι | Παντελής |
| Αγαπούλα μου | Θάνος | |
| Καλημέρα Αθήνα | Μενέλαος Στασινόπουλος | |
| Η κυρία δήμαρχος | Ανάργυρος Προκόπης | |
| Η Χιονάτη και τα 7 γεροντοπαλίκαρα [26] | Ευστάθιος Αλεξάνδρου | |
| 1961 | Το έξυπνο πουλί | Θανάσης Μίχος |
| Μάνα μου τον αγάπησα | ||
| Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα κι ο κοντός | Κλέαρχος Ζουγκαλάς | |
| 1962 | Πεζοδρόμιο | Γιακουμής |
| Το καρπουζάκι | Θωμάς | |
| Κορόιδο γαμπρέ | Διαμαντής Σαραντόπουλος | |
| Όταν λείπει η γάτα | Λουκάς, σοφέρ | |
| Τέρμα τα δίφραγκα | Αγησίλαος | |
| Έξυπνοι και κορόιδα | Πελοπίδας | |
| Γαμπρός για κλάματα | Βασίλης | |
| Οι γαμπροί της Ευτυχίας | Βαγγέλης Ταρνιάτης | |
| Η Ελληνίδα και ο έρωτας | Βασίλης | |
| Ο Μιχαλιός του 14ου συντάγματος | Δήμος Καραδήμος | |
| 1963 | Τρίτη και 13 | ιπποδρομιάκιας |
| Ψευτοθόδωρος | Θόδωρος | |
| Το τεμπελόσκυλο | εργοστασιάρχης | |
| Αγάπησα και πόνεσα | Νώντας | |
| Λενιώ η βοσκοπούλα | Χρόνης | |
| Ένας βλάκας... με πατέντα![27] | δήμαρχος | |
| Ο ανιψιός μου ο Μανώλης | Παπακάτσικας | |
| Μικροί και μεγάλοι εν δράσει | Φαίδων Καραντουλμπάνης | |
| Ο Θύμιος στη χώρα του γέλιου | Τέλης Κοντόχοντρος | |
| 1964 | Η σοφερίνα | Νικόλαος Σπανοβαγγελοδημήτρης (Γύλος) |
| Ο λαγοπόδαρος | Ανδρέας | |
| Οι προικοθήρες | Προκόπης | |
| Πικρή μου αγάπη | Θωμάς | |
| Ο παράς κι ο φουκαράς | κύριος Παναγάκος | |
| Ήταν όλοι τους κορόιδα | Γιάνγκος Σουσάμης | |
| Άλλος για το εκατομμύριο | Μπάμπης | |
| Ο Γιάννης τα έκανε θάλασσα | Κώστας | |
| Τρία κορίτσια απ' την Αμέρικα[28] | Χαρίλαος Στούρος | |
| Μια εβδομάδα στον Παράδεισο | Τζον Αλεξάντερ | |
| 1965 | Δύσκολοι δρόμοι | Στράτος |
| Τα δίχτυα της ντροπής | Καντήλας | |
| Και οι 14 ήταν υπέροχοι | Αντρέας | |
| Ένα έξυπνο έξυπνο... μούτρο | Πότης | |
| 1966 | Διπλοπενιές | Βαγγέλης |
| Ησαΐα χόρευε | Ησαΐας | |
| Φίφης ο ακτύπητος | Πανάγος | |
| Σκλάβοι της μοίρας | Γρηγόρης | |
| Η αδερφή μου θέλει ξύλο | μεσίτης | |
| Έχω δικαίωμα να σε αγαπώ | Μπακατσόλας | |
| Ο μπαμπάς μου ο τεντιμπόυς | Βαρλεντής | |
| Ο Μελέτης στην άμεσο δράση | Κλέαρχος | |
| Πονηρός πράκτωρ Καραγκιόζης | Μπαρμπαγιώργος | |
| 1967 | Σήκω χόρεψε συρτάκι | Προκόπης |
| 1968 | Ο πεθερόπληκτος | Θεόφραστος |
| Τόσα όνειρα στους δρόμους | σουβλατζής | |
| 1969 | Η αρχόντισσα του λιμανιού | Παντελής |
| Φοβάται ο Γιάννης το θεριό | Θοδωρής | |
| Κάθε κατεργάρης στον πάγκο του | Βλάσης | |
| Τα κορόιδα, η βαλίτσα μου κι εγώ | Στελλάκης | |
| 1970 | Η αριστοκράτισσα κι ο αλήτης | κυρ-Στράτος |
Θέατρο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος |
|---|---|
| 1924 | Το κορίτσι της γειτονιάς |
| Ερωτικές γκάφες[10] | |
| 1930 | Λοβιτούρα |
| 1940 | Παύσατε πυρ |
| Οι κωμωδίες της ζωής | |
| 1944 | Πρίγκηψ Μουρούζης |
| 1945 | Αλβανία Ρίμινι |
| Μπλε και άσπρο | |
| Χαρούμενες ώρες | |
| 1947 | Να τι θέλει ο λαός |
| 1951 | Γαλανός ουρανός |
| Σκάνδαλα γυναικών | |
| 1952 | Να τι θα πει Αθήνα |
| Βασίλισσα της νύχτας | |
| 1953 | Κοντή φούστα |
| 30 το δολλάριο | |
| Χρυσά κουτάλια | |
| 1955 | Τζώνηδες και καουμπόυ |
| 1958 | Χειμώνας στην Αθήνα |
| 1960 | Κάθε καρυδιάς καρύδι |
| Ο Κλέαρχος, η Μαρίνα και ο κοντός | |
| 1962 | Κάτω οι γυναίκες |
| 1964 | Πέντε λεπτά από την Ομόνοια |
| 1966 | Βρε που πάμε |
| Λαγοί με πετραχήλια |
Εκπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
| Έτος | Τίτλος | Κανάλι |
|---|---|---|
| 1969 | Αλάτι και πιπέρι | ΤΕΔ |
Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) Find A Grave. 101616137. Ανακτήθηκε στις 22 Μαρτίου 2020.
- ↑ «Βασίλης Αυλωνίτης». Σαν Σήμερα .gr. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2016-01-24. https://web.archive.org/web/20160124233717/https://www.sansimera.gr/biographies/97. Ανακτήθηκε στις 2017-03-14.
- ↑ 3,00 3,01 3,02 3,03 3,04 3,05 3,06 3,07 3,08 3,09 3,10 «Αυλωνίτης Βασίλης» από karagiannis-karatzopoulos.com. Αρχειοθετήθηκε 22/06/2017. Ανακτήθηκε 04/03/2018.
- ↑ ΝΕΡΙΤ (14/03/2015), «Μηχανή του Χρόνου». Αφήγήσεις των ανιψιών του Βασίλη, Άκη και Αλέκου, βλ. πηγές (1:38 - 3:10).
- ↑ 5,0 5,1 «Οι άγνωστες φωτογραφίες του γόη ηθοποιού Βασίλη Αυλωνίτη. Η ένοπλη επίθεση σε βάρος του μέσα στο θέατρο από παρακρατικούς και το σκάνδαλο με την θαυμάστρια που τον οδήγησε μαζί της στο Παρίσι» από mixanitouxronou.gr. Δημοσιεύθηκε 09/03/2017. Αρχειοθετήθηκε 07/02/2017. Ανακτήθηκε 04/03/2018.
- ↑ ΝΕΡΙΤ (14/03/2015), «Μηχανή του Χρόνου»., βλ. πηγές (3:12 - 3:50).
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 «Βασίλης Αυλωνίτης: Ήταν κάποτε ένας σπουδαίος θεατρίνος…» από provocateur.gr. Δημοσιεύθηκε 11/03/2015. Αρχειοθετήθηκε 04/03/2015. Ανακτήθηκε 04/03/2015.
- ↑ ΝΕΡΙΤ (14/03/2015), «Μηχανή του Χρόνου»., βλ. πηγές (4:40 - 5:23).
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 9,5 9,6 «Αυλωνίτης Βασίλης»από cinehellas.com. Αρχειοθετήθηκε 24/04/2017. Ανακτήθηκε 04/03/2018.
- ↑ 10,0 10,1 «Η μέρα που έφυγε ένας σπουδαίος κωμικός» από clickatlife.gr. Δημοσιεύθηκε 10/03/2014. Αρχειοθετήθηκε 05/03/2018. Ανακτήθηκε 05/03/2018.
- ↑ ΝΕΡΙΤ (14/03/2015), «Μηχανή του Χρόνου»., βλ. πηγές (5:40 - 6:00).
- ↑ ΝΕΡΙΤ (14/03/2015), «Μηχανή του Χρόνου»., βλ. πηγές (25:00 - 32:58).
- ↑ ΝΕΡΙΤ (14/03/2015), «Μηχανή του Χρόνου»., βλ. πηγές (18:25 - 25:00).
- ↑ ΝΕΡΙΤ (14/03/2015), «Μηχανή του Χρόνου»., βλ. πηγές (41:00 - 42:00).
- ↑ ΝΕΡΙΤ (14/03/2015), «Μηχανή του Χρόνου»., βλ. πηγές (6:25 - 14:25).
- ↑ «Η επιθεώρηση που βάφτηκε με αίμα. Πρωταγωνιστής ο 27χρονος ηθοποιός Βασίλης Αυλωνίτης» του Ελευθέριου Γ. Σκιαδά στο mikros-romios.gr. Αρχειοθετήθηκε 02/04/2016. Ανακτήθηκε 05/03/2018.
- ↑ ΝΕΡΙΤ (14/03/2015), «Μηχανή του Χρόνου»., βλ. πηγές (14:25 - 16:10).
- ↑ 18,0 18,1 «Τελευταίο αντίο στον Βασίλη Αυλωνίτη». Matrix24. 2014-03-10. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 2017-04-24. https://web.archive.org/web/20170424003240/http://www.matrix24.gr/2014/03/%CF%84%CE%B5%CE%BB%CE%B5%CF%85%CF%84%CE%B1%CE%AF%CE%BF-%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AF%CE%BF-%CF%83%CF%84%CE%BF%CE%BD-%CE%B2%CE%B1%CF%83%CE%AF%CE%BB%CE%B7-%CE%B1%CF%85%CE%BB%CF%89%CE%BD%CE%AF%CF%84%CE%B7/. Ανακτήθηκε στις 2017-03-13.
- ↑ 19,0 19,1 «Ο σκληρός καυγάς Σακελλάριου – Τζαβέλλα για την πατρότητα της ιδέας της ταινίας «Λατέρνα φτώχεια και φιλότιμο». Ο Φίνος δεν ήθελε τον Αυλωνίτη και θεωρούσε την Καρέζη αλλήθωρη!» από mixanitouxronou.gr. Δημοσιεύθηκε 06/01/2016. Αρχειοθετήθηκε 10/01/2017. Ανακτήθηκε 04/03/2018.
- ↑ ΝΕΡΙΤ (14/03/2015), «Μηχανή του Χρόνου»., βλ. πηγές (17:50 - 18:10).
- ↑ 21,0 21,1 ΝΕΡΙΤ (14/03/2015), «Μηχανή του Χρόνου»., βλ. πηγές (32:58 - 38:20).
- ↑ Ιστορικό Λεύκωμα 1970, σελ. 152, Καθημερινή (1998)
- ↑ Delveroudi, Ελίζα Άννα Δελβερούδη /Prof Eliza Anna (1994-01-01). «1994 - Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και ο ελληνικός κινηματογράφος». ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΉ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΜΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ. https://www.academia.edu/43072274/1994_%CE%9F_%CE%99%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%BF_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82.
- ↑ «Της νύχτας τα καμώματα». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 24 Σεπτεμβρίου 2023.
- ↑ «Τέσσερις νύφες και ένας γαμπρός ». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2024.
- ↑ Delveroudi, Ελίζα Άννα Δελβερούδη /Prof Eliza Anna (1994-01-01). «1994 - Ο Ιάκωβος Καμπανέλλης και ο ελληνικός κινηματογράφος». ΠΑΝΕΠΙΣΤΉΜΙΟ ΚΡΗΤΗΣ ΑΡΙΑΔΝΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΉ ΕΠΕΤΗΡΙΔΑ ΤΗΣ ΦΙΛΟΣΟΦΙΚΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΤΟΜΟΣ ΕΒΔΟΜΟΣ. https://www.academia.edu/43072274/1994_%CE%9F_%CE%99%CE%AC%CE%BA%CF%89%CE%B2%CE%BF%CF%82_%CE%9A%CE%B1%CE%BC%CF%80%CE%B1%CE%BD%CE%AD%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CF%82_%CE%BA%CE%B1%CE%B9_%CE%BF_%CE%B5%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B9%CE%BA%CF%8C%CF%82_%CE%BA%CE%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1%CF%84%CE%BF%CE%B3%CF%81%CE%AC%CF%86%CE%BF%CF%82.
- ↑ «Ένας βλάκας... με πατέντα!». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 7 Δεκεμβρίου 2023.
- ↑ «Τρία κορίτσια απ' την Αμέρικα». tainiothiki.gr. Ταινιοθήκη της Ελλάδος. Ανακτήθηκε στις 13 Δεκεμβρίου 2023.
Εξωτερικοί Σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- ΝΕΡΙΤ (14/03/2015), παρουσίαση της άγνωστης ζωής του Βασίλη Αυλωνίτη στη «Μηχανή του Χρόνου» με το Χρίστο Βασιλόπουλο στη. Στο youtube.com διάρκειας 52'.
|