Βίκτορ Τσερνόφ
| Βίκτορ Τσερνόφ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Виктор Чернов (Ρωσικά) |
| Γέννηση | 25 Νοεμβρίουιουλ. / 7 Δεκεμβρίου 1873γρηγ. Khvalynsk |
| Θάνατος | 15 Απριλίου 1952 Νέα Υόρκη[1] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Ρωσική Αυτοκρατορία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Ρωσικά[2][3][4] |
| Σπουδές | Αυτοκρατορικό Πανεπιστήμιο της Μόσχας Tartu Governorate Gymnasium |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | πολιτικός συγγραφέας δημοσιογράφος επαναστάτης[5] |
| Επηρεάστηκε από | Vasil Donetski[6] |
| Πολιτική τοποθέτηση | |
| Πολιτικό κόμμα/Κίνημα | Κόμμα των Σοσιαλεπαναστατών, People's Rights Party και Socialist League of the New East |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Anastasia Sletova-Chernova |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Αξίωμα | μέλος της Συντακτικής Συνέλευσης της Ρωσίας το 1918 |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Βίκτορ Μιχάιλοβιτς Τσερνόφ (Ви́ктор Миха́йлович Черно́в, 7 Δεκεμβρίου 1873 – 15 Απριλίου 1952) ήταν Ρώσος επαναστάτης και ένας από τους ιδρυτές του Ρωσικού Σοσιαλ-Επαναστατικού Κόμματος. Ήταν ο βασικός θεωρητικός του κόμματος ή ο “εγκέφαλος” του κόμματος, και ήταν περισσότερο αναλυτής, παρά πολιτικός ηγέτης.
Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Τα πρώτα χρόνια[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Βίκτορ Τσερνόφ γεννήθηκε στο Νοβουζένσκ, μια πόλη νοτιοανατολικά του Σαράτοφ στο κυβερνείο της Σαμάρα. Ήταν γιος ενός πρώην δουλοπάροικου αγρότη και ανατράφηκε για να γίνει ένας χαμηλού επιπέδου δημόσιος λειτουργός στην τοπική δημόσια διοίκηση.
Ο Τσερνόφ παρακολούθησε το γυμνάσιο στο Σαράτοφ, ένα φυτώριο ριζοσπαστισμού, όπου εντάχτηκε σε έναν λαϊκίστικο κύκλο συζητήσεων, στον οποίο μελέτησε τα έργα του Νικολάι Ντομπρολιούμποφ και του Νικολάι Μιχαϊλόφσκι. Οι ριζοσπαστικές του τάσεις τράβηξαν την προσοχή της τοπικής αστυνομίας και ο Τσερνόφ μεταφέρθηκε σε άλλο σχολείο για τον τελευταίο χρόνο των σπουδών του.[7]
Ο Τσερνόφ γράφτηκε στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μόσχας, όπου ακόμη μια φορά εντάχτηκε σε ριζοσπαστικό κύκλο συζητήσεων, υπερασπιζόμενος τις λαϊκίστικες απόψεις κατά των Μαρξιστών.[7] Συνελήφθη για την πολιτική του δράση την άνοιξη του 1894 και πέρασε 9 μήνες στο Φρούριο Πέτρου και Παύλου στην Αγία Πετρούπολη.[7] Μετά τη φυλάκισή του, ο Τσερνόφ καταδικάστηκε σε μια περίοδο διοικητικής εξορίας στην κεντρική Ρωσία.[7]
Πολιτική καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1880 αναμίχθηκε στην επαναστατική δράση. Παρακολούθησε τη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου της Μόσχας και στις αρχές της δεκαετίας του 1890 εντάχθηκε στους Ναρόντνικους· το 1894 εντάχθηκε στην ομάδα “Δίκιο του Λαού” (Ναρόντνοε πράβο) του Μαρκ Νατάνσον, μια προσπάθεια να ενώσει όλα τα σοσιαλιστικά κινήματα στη Ρωσία, και συνελήφθη με άλλα μέλη, φυλακίστηκε και εξορίστηκε. Αφού πέρασε κάποιο διάστημα οργανώνοντας τους χωρικούς γύρω από το Ταμπόφ, πήγε στο εξωτερικό, στη Ζυρίχη, το 1899. Εντάχτηκε στο Σοσιαλ-Επαναστατικό Κόμμα (Εσέροι) με την ίδρυσή του το 1901 και έγινε ο εκδότης της εφημερίδας του Επαναστατική Ρωσία. Επέστρεψε στη Ρωσία μετά την Επανάσταση του 1905· αφού απείχε των εκλογών για την Πρώτη Δούμα, κέρδισε την εκλογή για τη Δεύτερη Δούμα και έγινε ο ηγέτης της παράταξης των Εσέρων.
Το 1907 δημοσίευσε τις Φιλοσοφικές και Κοινωνιολογικές Μελέτες, στις οποίες συντάσσεται με τις αντιλήψεις του Ρίτσαρντ Αβενάριους. Σαν τέτοιος ήταν ένας από τους Ρώσους Μαχιστές που επικρίθηκαν από τον Λένιν στο Υλισμός και Εμπειριοκριτικισμός (1909).[8]
Στην Προσωρινή Κυβέρνηση του Αλέξανδρου Κερένσκι το 1917, ο Τσερνόφ ήταν Υπουργός Γεωργίας. Ήταν επίσης ο μόνος Πρόεδρος της Ρωσικής Συντακτικής Συνέλευσης μέχρι τη διάλυσή της στις 6 Ιανουαρίου 1918. Μετά την κατάληψη της εξουσίας από τους Μπολσεβίκους, έγινε μέλος της αντι-Μπολσεβίκικης κυβέρνησης ηγούμενος των περισσότερο μετριοπαθών Σοσιαλ-Επαναστατών στη Σαμάρα, πριν διαφύγει στην Ευρώπη και στη συνέχεια στις ΗΠΑ.
Θάνατος και κληρονομιά[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Τσερνόφ απεβίωσε στη Νέα Υόρκη το 1952.
Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- "Viktor Mikhaylovich Chernov". Britannica Online.
- «Chernov, Viktor». The Columbia Encyclopedia. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2016.
Παραπομπές
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 31 Δεκεμβρίου 2014.
- ↑ Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data
.bnf .fr /ark: /12148 /cb130073034. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015. - ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. uk20201077531. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. skuk0000282. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. skuk0000282. Ανακτήθηκε στις 15 Δεκεμβρίου 2022.
- ↑ unis
.shpl .ru /Pages /Search /BookCard .aspx?Id=2036942. - ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 Maureen Perrie, "Viktor Mikhailovich Chernov," in George Jackson with Robert Devlin (eds.), Dictionary of the Russian Revolution. Westport, CT: Greenwood Press, 1989; pp. 116-119.
- ↑ V.I. Lenin. «Materialism and Empirio-criticism». marxists.org. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2016. Lenin Collected Works, Progress Publishers, 1972, Moscow, Volume 14, pages 17-362. Β. ΛΕΝΙΝ. «ΑΠΑΝΤΑ (ΤΟΜΟΣ 18)». ΥΛΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΟΚΡΙΤΙΚΙΣΜΟΣ. ΣΥΓΧΡΟΝΗ ΕΠΟΧΗ. σελ. 528. ISBN 9789602240373.
Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- «Victor Chernov website». chernov.sstu.ru (Russian). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Μαρτίου 2010. Ανακτήθηκε στις 11 Απριλίου 2016.
|