Βάλεντιν Βάιγκελ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Βάλεντιν Βάιγκελ
Γέννηση7 Αυγούστου 1533
Χέιν,
Θάνατος10 Ιουνίου 1588
Τσοπάου
ΠερίοδοςΦιλοσοφία 16ου-17ου αιώνα
ΠεριοχήΔυτική φιλοσοφία
ΕπιδράσειςΠαράκελσος, Γιοχάνες Τάουλερ, Σεμπάστιαν Φρανκ, Κάσπαρ Σβένκφελντ
ΕπηρέασεΓιόχαν Αρντ, Γκότφριντ Άρνολντ, Λάιμπνιτς

Ο Βαλεντίν Βάιγκελ (Valentin Weigel, Χέιν, 7 Αυγούστου 1533 – Τσοπάου, 10 Ιουνίου 1588) ήταν Γερμανός θεολόγος, φιλόσοφος και μυστικιστής συγγραφέας, από τη Σαξονία, σημαντικός προπομπός της μεταγενέστερης γερμανικής θεοσοφίας[1].

Βίος και ιδέες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στο Χέιν, κοντά στη Δρέσδη, σε καθολική οικογένεια. Σπούδασε στο Μάισσεν, τη Λειψία και τη Βυτεμβέργη. Το 1567 έγινε Λουθηρανός πάστορας στο Τσοπάου, κοντά στο Κέμνιτς. Εκεί, έζησε ήσυχη ζωή, ασχολούμενος με το συγγραφικό του έργο, γεγονός που υπήρξε και καθοριστικό για την αναγνώρισή του, καθώς δεν έζησε τον περιπετειώδη βίο του προγενέστερού του Παράκελσου, ούτε την ανήσυχη ζωή του μεταγενέστερου Γιάκομπ Μπέμε[2].

Εν γένει ο Βάιγκελ κράτησε τις ιδέες του μυστικές, κοινωνώντας τις μόνο σε προσωπικούς του φίλους (σε αντίθεση με τον Γιάκομπ Μπέμε). Ήταν γνωστός για την πίστη του ότι η Παρθένος Μαρία ήταν επίσης αποτέλεσμα άμωμης σύλληψης, δηλαδή αναμάρτητη, προκειμένου να δεχθεί τον θεό στη σάρκα της[3].

Άφησε περίπου 6.000 σελίδες έντυπου ή χειρόγραφου υλικού. Οι ιδέες του για την ανθρώπινη φύση δημοσιεύθηκαν σταδιακά και μετά θάνατον. Ο Γιόχαν Αρντ, ο Γκότφριντ Άρνολντ και ο Λάιμπνιτς βοήθησαν να διαδοθούν οι ιδέες του.

Ο μυστικισμός του σημαδεύτηκε από τις επιδράσεις του Γιοχάνες Τάουλερ και τα δόγματα του Παράκελσου. Ήταν επίσης οπαδός του Σεμπάστιαν Φρανκ και του Κάσπαρ Σβένκφελντ. Όπως και οι δύο τελευταίοι, τόνισε την εσωτερική ζωή. Υποστήριξε την ύπαρξη μίας «πνευματικής εκκλησίας», στην οποία μπορεί να γνωρίζει κανείς τον Χριστό χωρίς βιβλία ή γραφές[4].

Έργα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • "Unterrichts-Predigt: Wie man christlich trauern und täglich solle im Herrn sterben", 1576
  • "Libellus de vita beata", 1609
  • "Ein schön Gebetsbüchlein, welches die Einfältigen unterrichtet", 1612
  • "Der güldene Griff, alle Ding ohne Irrtum zu erkennen", 1613
  • "Ein nützliches Traktätlein vom Ort der Welt", 1613
  • "Dialogus de Christianismo", 1614
  • "Erkenne dich selbst", 1615
  • "Informatorium oder Kurzer Unterricht", 1616 (erweitert: "Soli deo gloria", 1618)
  • "Kirchen- oder Hauspostill", 1618
  • "Libellus disputatorus", 1618
  • "De bono et malo in homine", 1618
  • "Zwei schöne Büchlein", 1618
  • "Studium universale", 1618
  • "Tractatus de opere mirabili", 1619

Σημειώσεις-παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Faivre, Antoine (2000). Theosophy, Imagination, Tradition: Studies in Western Esotericism. NY: SUNY Press. σελίδες 50. ISBN 978-0-7914-4435-1. 
  2. Weeks, Andrew (2000). Valentin Weigel (1533-1588): German Religious Dissenter, Speculative Theorist, and Advocate of Tolerance. NY: SUNY Press. σελ. 5. ISBN 978-0-7914-4440-5. 
  3. Hessayon, Ariel (2013). An Introduction to Jacob Boehme: Four Centuries of Thought and Reception. Routledge. σελ. 28. ISBN 978-0415843577.  Unknown parameter |month= ignored (βοήθεια); Unknown parameter |coauthors= ignored (|author= suggested) (βοήθεια)
  4. Goodrick-Clarke, Nicholas (2008). The Western Esoteric Traditions: A Historical Introduction. UK: Oxford University Press. σελίδες 90. ISBN 978-0195320992. 

Βιβλιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]