Αλαμούτ (κάστρο)

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλαμούτ
Όψη του Κάστρου
Αλαμούτ (κάστρο) is located in Ιράν
Αλαμούτ (κάστρο)
Αλαμούτ (κάστρο)
Γενικές πληροφορίες
ΕίδοςΚάστρο
Γεωγραφικές συντεταγμένεςΠεριοχή Αλαμούτ,
Eπαρχία Καζβίν

36°26′41″N 50°35′10″E
Διοικητική υπαγωγήAlamut-e Bala Rural District[1]
ΤοποθεσίαΜοαλέμ Καλαγέ
ΧώραΙράν
Ολοκλήρωση840
Κατεδάφιση1256
Υλικάπέτρα
Προστασίαμνημείο εθνικής κληρονομιάς του Ιράν (από 2003)[1] και ενδεικτικός κατάλογος Μνημείων Παγκόσμιας Κληρονομιάς (από 2007)
Commons page Πολυμέσα

Το κάστρο του Αλαμούτ (περσικά: الموت, μεταγραμματισμός: Alamūt) ήταν ορεινό φρούριο του Αλαμούτ, περιοχή της Ν. Κασπίας επαρχίας του Νταϊλάμ κοντά στο Ρουντμπάρ του Ιράν, περίπου 100 χλμ (60 μιλ.) από τη σημερινή Τεχεράνη. Το όνομά του σημαίνει η "Φωλιά του Αετού".[2]

Αναφέρεται ότι χτίστηκε το 840 από τον Βαχσουντάν μπιν Μαρζουμπάν κυβερνήτη της δυναστείας των Ιουστανιδών.[σημ. 1] Σύμφωνα με την παράδοση ο κυβερνήτης ακολούθησε ένα αετό κατά τη διάρκεια του κυνηγιού, που τον οδήγησε στον βράχο.[3]

Αναγνωρίζοντας τη στρατηγική σημασία της τοποθεσίας, εκείνος έκτισε οχυρό στην κορυφή του βράχου, που ονομάστηκε στη διάλεκτο Νταϊλαμί aluh amut, που σημαίνει "φωλιά του αετού". Η ίδια άποψη υπάρχει στο Σαρ Γκουζάστ-ι Σαγιντά (Sar Guzasht-i Sayyidna), ενώ ο Ιμπν Αθίρ (θ. 630/1234) αναφέρει μια διαφορετική παράδοση στο Καμίλ Φι'τ Ταρίκ,[4] σύμφωνα με την οποία ο αετός δίδαξε και καθοδήγησε τον βασιλιά στην τοποθεσία, που ονομάστηκε ταλίμ αλ-ακάμπ (η διδασκαλία ή καθοδήγηση του αετού).[5] Η απόδοση του ονόματος στη διάλεκτο Νταϊλαμί είναι αλούχ αμούτ (aluh amut). Η λέξη αλούχ σημαίνει "αετός" και το αμούτ προέρχεται από το αμουκχάτ, που σημαίνει "διδασκαλία".[6]

Στη λογοτεχνία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Το κάστρο αναφέρεται στα μυθιστορήματα Το εκκρεμές του Φουκώ και Μπαουντολίνο του Ουμπέρτο Έκο και Τα παιδιά του Γκράαλ του Πέτερ Μπέρλινγκ.

Εικόνες[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Σημειώσεις[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Οι Ιουστανίδες εμφανίζονται ως "Βασιλείς του Ναϊλάμ" στο τέλος του 8ου αι. Το κέντρο τους βρισκόταν στο Ρουντμπάρ του Αλαμούτ, στην κοιλάδα του Σαχρούντ. Δύο αιώνες αργότερα η περιοχή έγινε κέντρο των Νιζαρί Ισμαηλιτών ή Ασασίνων, όπως είναι γνωστοί στη Δύση. Εμφανίζονται στην ισλαμική ιστορία ως τμήμα του ιρανικού μεσοδιαστήματος στη διαδοχή των κυβερνητών. Βλ. Minorsky Vladimir 1953, Studies in Caucasian History, Taylor's Foreign Press, New York.
  2. Ο τελευταίος Μεγάλος Μάγιστρος των Ασασίνων, Ιμάμ Ρουκν αλ-Ντιν Κουρσάχ (1255–1256) εκτελέστηκε από τον Ουλαγκού Χαν μετά από μια καταστροφική πολιορκία
  3. Ερείπια του Αλαμούτ παραμένουν προσκολλημένα σε βράχια πάνω από την κοιλάδα των Ασασίνων

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 Wiki Loves Monuments monuments database. 6  Νοεμβρίου 2017. tools.wmflabs.org/heritage/api/api.php?action=search&format=json&srcountry=ir&srlang=fa&srid=7252.
  2. Willey, Peter (2005). Eagle's Nest: Ismaili Castles in Iran and Syria. London: I.B. Tauris. σελ. 23. ISBN 978-1-85043-464-1. 
  3. Willey, Peter (2005). Eagle's Nest: Ismaili Castles in Iran and Syria. London: I.B. Tauris. ISBN 978-1-85043-464-1.
  4. Kamil fi\'t Tarikh , vol. 10 Beirut, 1975, σ. 110.
  5. Hourcade, B. (December 15, 1985). "ALAMŪT". Encyclopædia Iranica. Ανάκτηση 10 Φεβρουαρίου, 2013.
  6. The fortress of Alamut