Αλαίν-Φουρνιέ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλαίν-Φουρνιέ
Ο Αλαίν-Φουρνιέ
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Alain-Fournier (Γαλλικά)
Γέννηση3 Οκτωβρίου 1886
Λα Σαπέλ ντ'Ανζιγιόν Γαλλία
Θάνατος22 Σεπτεμβρίου 1914 (27 ετών)
Μπουά ντε Σαιν Ρεμί Γαλλία
Τόπος ταφήςnational necropolis of Saint-Remy-la-Calonne και Saint-Remy-la-Calonne[1]
ΕθνικότηταΓάλλος
Χώρα πολιτογράφησηςΓαλλική
ΣπουδέςΛύκειο Λουί-λε-Γκραν, Λύκειο Λακανάλ[2] και Lycée Voltaire
Ιδιότητασυγγραφέας[2] και μυθιστοριογράφος[2]
ΑδέλφιαIsabelle Fournier Rivière
Είδος τέχνηςσυγγραφέας
Καλλιτεχνικά ρεύματαΜυθιστόρημα
Σημαντικά έργαΟ μεγάλος Μωλν
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αλαίν-Φουρνιέ (Alain-Fournier, πραγματικό όνομα: Henri-Alban Fournier, 3 Οκτωβρίου 1886 - 22 Σεπτεμβρίου 1914) ήταν Γάλλος συγγραφέας, γνωστός από το μοναδικό του μυθιστόρημα Le Grand Meaulnes (Ο Μεγάλος Μωλν).

Γιος εκπαιδευτικών σπούδαζε στο Παρίσι όταν μια μέρα συνάντησε μια κοπέλλα, την Υβόν ντε Κιεβρεκούρ, με την οποία είχε μιαν απλή συνομιλία και την οποία δεν ξαναείδε παρά μετά από οκτώ χρόνια, παντρεμένη και με παιδιά. Η συνάντηση αυτή είχε καθοριστική σημασία για την ζωή του. Ερωτεύτηκε την Υβόν και την έκανε ηρωίδα του μυθιστορήματός του (με το όνομα Υβόν ντε Γκαλαί).

Το 1907 έκανε την στρατιωτική του θητεία, και όταν απολύθηκε άρχισε να γράφει στις λογοτεχνικές στήλες παρισινών εντύπων. Σχετίστηκε με συγγραφείς και έγινε γραμματέας του πολιτικού Καζιμίρ-Περιέ. Τότε έγραψε τον Μεγάλο Μωλν ο οποίος εκδόθηκε τέλη Οκτωβρίου του 1913.

Τον Ιούλιο του 1914 κηρύχθηκε ο Α΄Παγκόσμιος Πόλεμος και τον Αύγουστο ο συγγραφέας επιστρατεύτηκε. Στις 22 Σεπτεμβρίου 1914 ο υπολοχαγός Φουρνιέ αναφέρθηκε ως αγνοούμενος. Το σώμα του αναγνωρίστηκε το 1991. Ανακηρύχθηκε «πεσών υπέρ της Γαλλίας» και παρασημοφορήθηκε μεταθανάτια.

Ο Μεγάλος Μώλν[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Μεγάλος Μωλν είναι ένα μυθιστόρημα εφηβείας που περιγράφει μεσα σε μιαν ονειρική ατμόσφαιρα το κυνήγι του ανέφικτου. Θεωρείται έργο κλασσικό της γαλλικής λογοτεχνίας, από τα καλύτερα του 20ου αιώνα.
Μεταφράσεις του έργου στα ελληνικά:

  • 1970 Αγγελική Νικολοπούλου (Εκδόσεις Γρηγόρη)
  • 1985 Δημήτρης Ζορμπαλάς (Εκδόσεις Ψυχογιός)
  • 1998 Παύλος Μάτεσις (Εκδόσεις Καστανιώτης)
  • 1998 Λήδα Παλλαντίου (Εκδόσεις Πατάκη)

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]