Αλέξανδρος Σακελλαρίου

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Αλέξανδρος Σακελλαρίου
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Αλέξανδρος Πιλάτος Σακελλαρίου (Ελληνικά)
Γέννηση1  Ιανουαρίου 1887
Μάνδρα Αττικής
Θάνατος7  Ιουλίου 1982
Αθήνα
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςνέα ελληνική γλώσσα
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΗνωμένη Παράταξις Εθνικοφρόνων
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςναύαρχος/Ελληνικό Πολεμικό Ναυτικό
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Βαλκανικός Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΑξίωμαΥπουργός Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας
Υπουργός Ναυτικών της Ελλάδας
Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης της Ελλάδας
μέλος της Βουλής των Ελλήνων (εκλογική περιφέρεια Αττικοβοιωτίας)
Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (1937–1938)
Αρχηγός Γενικού Επιτελείου Ναυτικού (1938–1941)
ΒραβεύσειςΤαξιάρχης Αριστείου Ανδρείας (1947)
Commons page Σχετικά πολυμέσα
Ο Α. Σακελλαρίου επιθεωρώντας το πλήρωμα του Ευάγγελος Αβέρωφ κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Παλέμου.

Ο Αλέξανδρος Σακελλαρίου (1 Ιανουαρίου 18877 Ιουλίου 1982)[1] ήταν Έλληνας ναύαρχος και πολιτικός, αρχηγός του Βασιλικού Ναυτικού την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Την 1η Ιουλίου 1947 του απονεμήθηκε το ανώτατο ελληνικό πολεμικό παράσημο, ο Σταυρός Ταξιαρχών του Αριστείου Ανδρείας, σε ένδειξη αναγνώρισης του ρόλου του κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο.

Καριέρα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Γεννήθηκε στη Μάνδρα Αττικής[2]. Εισήχθη στη Ναυτική Ακαδημία το 1902 και αποφοίτησε από εκεί το 1906. Υπηρέτησε στο Βασιλικό Ναυτικό κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Το 1918 εκδιώχθηκε από το Ναυτικό εξαιτίας της αρνητικής του στάσης απέναντι στους βενιζελικούς κατά τον Εθνικό Διχασμό. Όπως έγινε με πολλούς άλλους βασιλόφρονες αξιωματικούς, κατατάχθηκε ξανά στο Ναυτικό τη δεκαετία του 1920.

Τον Μάρτιο του 1935, έχοντας φτάσει πλέον στον βαθμό του Αντιναυάρχου, ήταν διοικητής των ναυτικών δυνάμεων που εστάλησαν με σκοπό την καταστολή της απόπειρας πραξικοπήματος από βενιζελικούς αξιωματικούς. Μετά την καταστολή του πραξικοπήματος, υπηρέτησε ως πρόεδρος του Στρατοδικείου που δίκασε τους στασιαστές αξιωματικούς και εν συνεχεία προήχθη σε αρχηγό της Διοίκησης του Στόλου. Από τη θέση αυτή διαδραμάτισε σημαίνοντα ρόλο κατά το κίνημα του Κονδύλη τον Οκτώβριο του 1935, που είχε ως αποτέλεσμα την κατάργηση της Δεύτερης Ελληνικής Δημοκρατίας. Κατά τον Ελληνοϊταλικό Πόλεμο ο Σακελλαρίου παρέμεινε στο αξίωμά του.

Έπειτα από την αυτοκτονία του πρωθυπουργού Κορυζή στις 18 Απριλίου 1941, στη διάρκεια της γερμανικής Κατοχής, ο Σακελλαρίου διορίστηκε από τον Βασιλιά Γεώργιο Β΄ ως υπουργός Ναυτικών και αντιπρόεδρος της κυβέρνησης, με τον Εμμανουήλ Τσουδερό να αναλαμβάνει καθήκοντα πρωθυπουργού (στις 20 Απριλίου).[3] Συνετέλεσε στη διαφυγή του ελληνικού στόλου στην Αίγυπτο στον απόηχο της γερμανικής προέλασης και των ηττών του ελληνικού στόλου. Στο Κάιρο σχηματίστηκε κυβέρνηση σε εξορία που παρέμεινε ως το 1944. Ο Σακελλαρίου παραιτήθηκε από τις κυβερνητικές του θέσεις στις 2 Μαΐου 1942,[4] ωστόσο παρέμεινε επικεφαλής του Ελληνικού Ναυτικού κατά τον πόλεμο.

Έπειτα από την απελευθέρωση, το 1946 ο Σακελλαρίου κατήλθε ως υποψήφιος στις εκλογές του 1946 και κέρδισε την έδρα της Αττικοβοιωτίας. Στις 29 Ιουλίου 1947 διορίστηκε υπουργός Ανεφοδιασμού και υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας στην κυβέρνηση του Κωνσταντίνου Τσαλδάρη.[5] Στην επόμενη κυβέρνηση του Θεμιστοκλή Σοφούλη έγινε ξανά υπουργός Ναυτικών (ως τις 18 Νοεμβρίου 1948).[6]

Στην κυβέρνηση του Πλαστήρα, ο Σακελλαρίου διορίστηκε υπουργός Εθνικής Άμυνας το 1951. Στο αξίωμα αυτό παρέμεινε ως την παραίτησή του, στις 31 Μαρτίου 1952.[7] Απεβίωσε πλήρης ημερών, το 1982.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Σακελλαρίου, Αλέξανδρος Πιλάτος Πολεμικό Ναυτικό
  2. Μικρό βιογραφικό, Ναυτική Ελλάς, σελ. 63, (pdf), ανάκτηση 25-3-2013.
  3. «KYBEΡΝΗΣΙΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΤΣΟΥΔΕΡΟΥ - Από 20.4.1941 έως 2.6.1941». Γενική Γραμματεία Κυβερνήσεως. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2013. 
  4. «KYBEΡΝΗΣΙΣ ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ ΤΣΟΥΔΕΡΟΥ - Από 2.6.1941 έως 14.4.1944». General Secretariat of the Government. Ανακτήθηκε στις 13 Ιουνίου 2010. 
  5. «ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ ΤΣΑΛΔΑΡΗ - Από 29.8.1947 έως 7.9.1947». ΓΓΚ. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2013. 
  6. «ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΕΟΥΣ ΣΟΦΟΥΛΗ - Από 7.9.1947 έως 18.11.1948». ΓΓΚ. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2013. 
  7. «ΚΥΒΕΡΝΗΣΙΣ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΠΛΑΣΤΗΡΑ - Από 27-10-1951 έως 11-10-1952». General Secretariat of the Government. Ανακτήθηκε στις 25 Μαρτίου 2013. 

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]