Αιμίλιος Ριάδης

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια


Αιμίλιος Ριάδης
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Αιμίλιος Ριάδης (Ελληνικά)
Γέννηση13  Μαΐου 1880 ή 1890[1]
Θεσσαλονίκη
Θάνατος17  Ιουλίου 1935[2] ή 1935[1]
Θεσσαλονίκη
ΚατοικίαΘεσσαλονίκη (1880–1908)
Μόναχο (1908–1910)
Παρίσι (1910–1915)
Θεσσαλονίκη (1915–1935)
Χώρα πολιτογράφησηςΕλλάδα
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΕλληνικά
ΣπουδέςΑνώτατη Ακαδημία Μουσικής και Θεάτρου του Μονάχου
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότητασυνθέτης
πιανίστας
ποιητής
συγγραφέας
ΕργοδότηςΚρατικό Ωδείο Θεσσαλονίκης
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Αιμίλιος Ριάδης (καλλιτεχνικό ψευδώνυμο που υιοθέτησε ο Αιμίλιος Κούης ή Κου, 13 Μαΐου 1880 - 17 Ιουλίου 1935) είναι από τους σημαντικότερους συνθέτες της Ελληνικής Εθνικής Σχολής και αξιόλογος ποιητής. Ήταν ο πρωτότοκος γιος του αυστριακής καταγωγής χημικού Χάινριχ Κου και χρησιμοποίησε αρχικά το ψευδώνυμο Αιμίλιος Χ. Ελευθεριάδης, το οποίο μετέπειτα άλλαξε σε Αιμίλιος Ριάδης. Γεννήθηκε το 1880 στη Θεσσαλονίκη (περιοχή Αγίας Τριάδας) σε οικία επί της οδού που φέρει σήμερα το ονοματεπώνυμό του, η οποία δεν σώζεται. Πέθανε το 1935 στη Θεσσαλονίκη.

Σπουδές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ξεκίνησε στη Θεσσαλονίκη τις σπουδές του στο πιάνο και στα θεωρητικά ως μαθητής του Δημητρίου Λάλλα (μαθητή του Βάγκνερ), τις οποίες και ολοκλήρωσε στη Βασιλική Ακαδημία Τεχνών Μονάχου το 1910. Για τα επόμενα πέντε χρόνια, έζησε στο Παρίσι όπου μελέτησε με τον Γκιστάβ Σαρπαντιέ και τον Μορίς Ραβέλ. Επιστρέφοντας στη Θεσσαλονίκη διορίστηκε αρχικά ως καθηγητής πιάνου και μετά το 1918 ως υποδιευθυντής του ΚΩΘ, όπου και παρέμεινε έως τον θάνατό του. Το 1923 του απονεμήθηκε το Εθνικό Βραβείο Τέχνης και Επιστήμης.

Ο Ριάδης και το λιντ[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Τα τραγούδια του Ριάδη αποτελούν συμπυκνωμένα αριστουργήματα και αυτός είναι ο λόγος που συχνά παρομοιάστηκε με τον Ούγκο Βολφ και τον Μοντέστ Μουσόργκσκι. Έγραψε περίπου 200 σειρές τραγουδιών, στα οποία ο ίδιος έχει γράψει και τους στίχους, ανέκδοτα και τυπωμένα. Από τα ανέκδοτα, εκτός από τον «Βιβλικό Χορό» και τα «Ελληνικά Τραγούδια» που έχουν τίτλο, υπάρχουν 12 σε δική του ποίηση, 6 σε ποίηση Γρυπάρη, 7 σε ποίηση Βαλκλέρ, 3 σε ποίηση Ερεντιά, 3 σε ποίηση Π. Ρονσάρ και 2 σε ποίηση Πολ Φορ.

Ο Ριάδης υπήρξε επίσης υπεύθυνος για την ενορχήστρωση του επίσημου ύμνου του Άρη Θεσσαλονίκης, του οποίου ήταν υποστηρικτής.

Εργογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • Σκηνικά Έργα: «Γαλάτεια», «Ο πράσινος δρόμος», "Σαλώμη", "Εκάβη", "Ο Ρικές με το τσουλούφι".
  • Μουσική Δωματίου: "Νανούρισμα σε λα ελάσσονα", "Δύο Σονάτες για τσέλο και πιάνο", "Δύο σονάτες για τέσσερις", "Δύο κουαρτέτα εγχόρδων".
  • Για Ορχήστρα: "Επίκληση στην Ειρήνη", "Αγροτική Συμφωνία", "Οι τρεις χοροί ρωμέικοι", "Εγκώμιο στον Ραβέλ", "Μακεδονικές Σκιές".
  • Θρησκευτικά Χορωδιακά Έργα: "Ιερά Λειτουργία Ιωάννου Χρυσοστόμου", "Μικρά Δοξολογία", "Χριστός Ανέστη", "Ακολουθία της Μεγάλης Παρασκευής"

Τυπωμένα[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • "Chansonette Orientale"
  • "Γιασεμιά και Μιναρέδες"
  • "Ράικα"
  • "Η οδαλίσκη"
  • "Νανούρισμα"
  • "Πέντε Μακεδονικά Τραγούδια"
  • "13 Μικρές ελληνικές μελωδίες"
  • "12 ελληνικά και 3 αλβανικά δημοτικά τραγούδια"
  • "5 χορευτικά τραγούδια"
  • "2 χορευτικά τραγούδια"
  • "9 μικρά ρωμέικα τραγούδια"
  • "3 μοιρολόγια"

Ποιητικές Συλλογές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  • 1907: "Σκιαί και Όνειρα",
  • 1920: "Το Πέρασμα των 2 Αγαπημένων", το "Μακεδονικόν Ημερολογίον" και "Μία Ιστορία της Μουσικής".

Πηγές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]