Άρθουρ Σάλιβαν

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άρθουρ Σάλιβαν
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Arthur Sullivan (Αγγλικά)
Γέννηση13 Μαΐου 1842
Λονδίνο[1]
Θάνατος22  Νοεμβρίου 1900[2][3][4]
Λονδίνο[1]
Αιτία θανάτουκαρδιακή ανεπάρκεια
Τόπος ταφήςΚαθεδρικός ναός Αγίου Παύλου
Χώρα πολιτογράφησηςΗνωμένο Βασίλειο της Μεγάλης Βρετανίας και Ιρλανδίας
Εκπαίδευσηδιδάκτωρ μουσικής[5][6]
ΣπουδέςΒασιλική Ακαδημία Μουσικής του Λονδίνου[7], Ανώτερη Σχολή για τη Μουσική και το Θέατρο «Φέλιξ Μέντελσον Μπαρτόλντι» και Duke of York's Royal Military School
Ιδιότητασυνθέτης, οργανίστας, διευθυντής ορχήστρας και μουσικός παιδαγωγός
ΓονείςThomas Sullivan[8] και Mary Clementina Coghlan[8]
Όργαναπιάνο και εκκλησιαστικό όργανο
Είδος τέχνηςόπερα, παρεπόμενη μουσική, τραγούδι, συμφωνία, μπαλέτο, καντάτα και ορατόριο
Σημαντικά έργαTrial by Jury, The Sorcerer, Πολεμικό πλοίο Πίναφορ, The Pirates of Penzance, Patience, Iolanthe, Princess Ida, The Mikado, Ruddigore, The Yeomen of the Guard, The Gondoliers και The Lost Chord
ΒραβεύσειςΙππότης της Λεγεώνας της Τιμής, υποτροφία Μέντελσον, Member of the Royal Victorian Order (1897)[7] και Knight Bachelor
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Σερ Άρθουρ Σίμορ Σάλιβαν (Sir Arthur Seymour Sullivan, Λονδίνο, 13 Μαΐου 1842[9] - Λονδίνο, 22 Νοεμβρίου 1900[9]) ήταν Άγγλος συνθέτης ελαφριάς όπερας (ή πιο σωστά οπερέτας), ο πιο σημαντικός συνθέτης της χώρας του κατά τον 19ο αιώνα. Στη μουσική του κυριαρχεί η ζωντάνια και η ευθυμία, ενώ επίσης προσπαθεί, και πολύ επιτυχώς μάλιστα, να ακούγονται όσο το δυνατόν πιο πολύ οι διάλογοι των έργων του, ενώ αποτέλεσε πρότυπο για τους συνθέτες των μιούζικαλ, ξεκινώντας από τον Βίκτωρ Χέρμπερτ στις αρχές του 20ου αιώνα και φθάνοντας ως τον σύγχρονό μας Άντριου Λόιντ Βέμπερ. Εν ολίγοις ήταν ένας συνθέτης που σημάδεψε την παράδοση της αγγλικής και γενικότερα της αγγλοσαξωνικής μουσικής, χρωστώντας μεγάλο μέρος της επιτυχίας του στη συνεργασία του με τον λιμπρετίστα και χιουμορίστα Ουίλιαμ Σβενκ Γκίλμπερτ (1836-1906) με τον οποίο συνεργάστηκε για 25 χρόνια (1871-1896).

Πριν ακόμα ασχοληθεί με την όπερα, ο Σάλιβαν έγραψε κυρίως ορχηστρική (όπως μια συμφωνία και ένα κοντσέρτο για τσέλο) και εκκλησιαστική μουσική (π.χ. το ορατόριο Ο Άσωτος υιός). Τον Γκίλμπερτ γνώρισε το 1870 από τον φίλο του Ρίτσαρντ Μπάρκερ και από τον επόμενο χρόνο γράψαν την πρώτη τους όπερα, με τίτλο Θέσπις. Ακολούθησαν πολλές συνεργασίες, οι περισσότερες από τις οποίες σημείωσαν τεράστια επιτυχία, όπως το Πολεμικό πλοίο Πίναφορ (1878), οι Πειρατές (1879), η Ιολάνθη (1882), η Πριγκίπισσα Άιντα (1884), ο Μικάντο (1885), οι Υπαξιωματικοί της Φρουράς (1888) και οι Γονδολιέροι (1889). Μεγάλες επιτυχίες του σε συνεργασία με άλλους λιμπρετίστες υπήρξαν ο Ιβανόης (1891) και το Ρόδο της Περσίας (1899).

Ο Σάλιβαν πέθανε στις 22 Νοεμβρίου του 1900 από οξύ πνευμονικό οίδημα και η ταφή του έγινε στον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]