Άλφρεντ Γιοντλ

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άλφρεντ Γιοντλ
Γενικές πληροφορίες
Όνομα στη
μητρική γλώσσα
Alfred Jodl (Γερμανικά)
Προφορά
Γέννηση10  Μαΐου 1890[1][2][3]
Βύρτσμπουργκ[4][5]
Θάνατος16  Οκτωβρίου 1946[6][7][1]
Nuremberg Court Prison[8]
Αιτία θανάτουαπαγχονισμός[8]
Συνθήκες θανάτουθανατική ποινή[8]
Χώρα πολιτογράφησηςΒασίλειο της Βαυαρίας
Δημοκρατία της Βαϊμάρης
Ναζιστική Γερμανία
Εκπαίδευση και γλώσσες
Ομιλούμενες γλώσσεςΓερμανικά[9]
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταπολιτικός
στρατιωτικός[10]
Περίοδος ακμής1903
Πολιτική τοποθέτηση
Πολιτικό κόμμα/ΚίνημαΕθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα
Ποινική κατάσταση
Κατηγορίες εγκλήματοςέγκλημα κατά της ανθρωπότητας
Οικογένεια
ΣύζυγοςLuise Jodl
Στρατιωτική σταδιοδρομία
Βαθμός/στρατόςGeneraloberst, αντισυνταγματάρχης, συνταγματάρχης, chief of artillery, υποστράτηγος και αρχιστράτηγος/πυροβολικό
Πόλεμοι/μάχεςΑ΄ Παγκόσμιος Πόλεμος και Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος
Αξιώματα και βραβεύσεις
ΒραβεύσειςΣταυρός των Ιπποτών του Σιδηρού Σταυρού
Χρυσή καρφίτσα του Ναζιστικού Κόμματος
Clasp to the Iron Cross
μετάλλιο στη μνήμη της 13ης Μαρτίου 1938
Τιμητικός Σταυρός του Παγκόσμιου Πολέμου 1914/1918
παράσημο τραυματισμού
Υπογραφή
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Άλφρεντ Γιοντλ (Alfred Jodl, 10 Μαΐου 1890 – 16 Οκτωβρίου 1946)[11] ήταν Γερμανός στρατιωτικός ηγέτης στη Ναζιστική Γερμανία, ο οποίος κατά τη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου κατείχε τη θέση του Αρχηγού του Επιτελείου Επιχειρήσεων της Ανώτατης Διοίκησης της Βέρμαχτ (Oberkommando der Wehrmacht, OKW) και ήταν στενός συνεργάτης (και αναπληρωτής) του Αρχηγού της OKW, Βίλχελμ Κάιτελ. Κατηγορούμενος στη Δίκη της Νυρεμβέργης, κρίθηκε ένοχος για όλες τις κατηγορίες και καταδικάσθηκε σε θάνατο με απαγχονισμό.

Βιογραφία[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Μέχρι τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Ο Άλφρεντ Γιόζεφ Φέρντιναντ Μπάουμγκέρτλερ (Baumgärtler) γεννήθηκε το 1890 στο Βίρτσμπουργκ της Γερμανίας[12]. Το επώνυμο αυτό ήταν της μητέρας του, Τερέζα, και ο μικρός Άλφρεντ έλαβε το επώνυμο Γιοντλ όταν ο αξιωματικός του Γερμανικού Στρατού Άλφρεντ Γιοντλ και πατέρας του νυμφεύθηκε την Τερέζα το 1899. Ίσως γι' αυτό το λόγο λίγα στοιχεία είναι γνωστά για την παιδική του ηλικία. Ο νεαρός Άλφρεντ φοίτησε στη Σχολή Ευελπίδων της Βαυαρίας στο Μόναχο, από όπου αποφοίτησε το 1910. Εντάχθηκε στον Βαυαρικό Στρατό ως ανθυπολοχαγός του Πυροβολικού. Τον Σεπτέμβριο του 1913 νυμφεύθηκε την Ίρμα φον Μπούλιον (Irma Gräfin von Bullion)[13], με την οποία δεν απέκτησαν παιδιά, ούτε είχαν ευτυχισμένο γάμο. Συμμετείχε στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο κατά το χρονικό διάστημα 1914 - 1916, στον οποίο υπηρέτησε ως διοικητής πυροβολαρχίας του Δυτικού Μετώπου και τραυματίσθηκε δύο φορές. To 1917 τοποθετήθηκε στο Ανατολικό Μέτωπο, αλλά η θητεία του εκεί ήταν σύντομη, καθώς μετατέθηκε ξανά σε επιτελική θέση στη Γερμανία, όπου παρέμεινε μέχρι τη λήξη του πολέμου.

Μεσοπόλεμος - Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Με τη λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο Γιοντλ παρέμεινε στον μικρό στρατό που η Συνθήκη των Βερσαλλιών επέτρεπε στη Γερμανία να διατηρεί[13]. Επειδή η Συνθήκη δεν επέτρεπε στις γερμανικές ένοπλες δυνάμεις να διαθέτουν αεροπορία, άρματα μάχης και βαρύ πυροβολικό, ο Γιοντλ παρέμεινε ως αξιωματικός χωρίς μονάδα προς διοίκηση. Όταν η Δημοκρατία της Βαϊμάρης δημιούργησε το Υπουργείο Πολέμου, στη δεκαετία του 1920, ο Γιοντλ τοποθετήθηκε στην υπηρεσία αντικατασκοπείας του Υπουργείου. Παρά το γεγονός ότι διέθετε σταθερή θέση (και μισθό) σε ένα κόσμο που βυθιζόταν ολοένα και περισσότερο στην οικονομική εξαθλίωση, ο Γιοντλ γνώρισε τον Χίτλερ ήδη το 1923 και απέκτησε κάποια οικειότητα μαζί του. Ο Γιοντλ υπήρξε σταθερός υποστηρικτής του - δεν έγινε μέλος του Κόμματος, καθώς το καταστατικό του απαγόρευε την προσχώρηση στρατιωτικών. Όπως είναι φυσικό, όταν ο Χίτλερ έγινε Καγκελάριος, στις αρχές του 1933, οι προαγωγές του ήσαν απανωτές: το 1936 είχε ήδη φθάσει το βαθμό του Συνταγματάρχη και υπηρετούσε ως επικεφαλής του τμήματος Εθνικής Αμύνης στην Ανώτατη Διοίκηση Ενόπλων Δυνάμεων. Το 1938 ανέλαβε - μόνον κατ' όνομα - τη Διοίκηση Πυροβολικού της 44ης Μεραρχίας, μέχρι το τέλος του 1939 (1η Απριλίου 1939 έγινε Υποστράτηγος""GeneralMajor""), ωστόσο, παρέμενε στην OKW και πλάι στον Κάιτελ. Το 1940 έλαβε το βαθμό του Αντιστρατήγου, κατόπιν του Στρατηγού του Πυροβολικού[εκκρεμεί παραπομπή] και σε όλες τις εκστρατείες του Πολέμου ήταν άμεσος σύμβουλος του Φύρερ σε τεχνικά και στρατιωτικά θέματα.[12] Συνέβαλε στην αποτροπή εφαρμογής του σχεδίου "Θαλάσσιος Λέων" (Seelöwe :την εισβολή των Γερμανών στη Μ. Βρετανία ),συντάσσοντας υπόμνημα με τον τίτλο "Να γίνει ή όχι η απόβαση;" στο οποίο τάχθηκε κατά με ισχυρά επιχειρήματα, κλονίζοντας τον Χίτλερ [14]. Ωστόσο, όπως και ο ανώτερός του Βίλχελμ Κάιτελ θεωρούνταν ως "αυλοκόλακας" του Χίτλερ και σχεδόν ποτέ δεν εξέφρασε αντίθετη από αυτόν άποψη, ακόμη και όταν έβλεπε ότι οι αποφάσεις του "μεγαλύτερου στρατηλάτη όλων των εποχών", όπως είχαν αποκαλέσει τον Φύρερ οι περί αυτόν, ήταν ολέθρια εσφαλμένες.

Η σύζυγός του πέθανε τον Απρίλιο του 1944 και ο ίδιος τραυματίσθηκε (όχι σοβαρά) στη Συνωμοσία της 20ής Ιουλίου 1944 από τη βόμβα του Κλάους φον Στάουφενμπεργκ[15].. Ένα σχεδόν χρόνο μετά το θάνατο της συζύγου του, ο Γιοντλ νυμφεύθηκε την Λουίζε Καταρίνα φον Μπρέντα (Luise Katharina von Brenda), γραμματέα του και στενή φίλη της θανούσης. Ο Γιοντλ ήταν αυτός που υπέγραψε δύο σημαντικές διαταγές για λογαριασμό του Φύρερ, κατά παράβαση των συμφωνιών της Χάγης: την εντολή εκτέλεσης των Κομμάντος, οπουδήποτε κι αν αυτοί συλλαμβάνονταν και ανεξαρτήτως περιβολής, και την εντολή εκτέλεσης των πολιτικών κομισσάριων του Ερυθρού Στρατού (Komissarbefehl) - και τις δύο κατ' εντολή του Χίτλερ. Ήταν, επίσης, αυτός που υπέγραψε την (προκαταρκτική) άνευ όρων συνθηκολόγηση της Γερμανίας στη Ρενς (7 Μαΐου 1945), ως αντιπρόσωπος του Καρλ Ντένιτς, διαδόχου του αυτόχειρα Χίτλερ.

Δίκη, καταδίκη[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Η σορός του Γιοντλ μετά την εκτέλεση

Αμέσως μετά την υπογραφή της συνθηκολόγησης, ο Γιοντλ συνελήφθη και οδηγήθηκε στο στρατόπεδο αιχμαλώτων του Φλένσμπουργκ, όπου και παρέμεινε μέχρι την έναρξη της Δίκης της Νυρεμβέργης. Σε αυτήν κρίθηκε ένοχος για όλες τις εναντίον του κατηγορίες και καταδικάσθηκε σε θάνατο με απαγχονισμό.Μεταξύ άλλων δήλωσε<μου έκανε κατάπληξη όταν άκουγα κατά ποιόν τρόπο οι αξιωματούχοι του κόμματος πλούτιζαν εκμεταλλευόμενοι τις νίκες μας γιά προσωπικό[16] τους όφελος Εκτελέσθηκε στις 16 Οκτωβρίου 1946[17]. Η σορός του αποτεφρώθηκε και οι στάχτες σκορπίσθηκαν στον ποταμό Ίζαρ, για την αποφυγή δημιουργίας ταφικού μνημείου. Η χήρα του (η οποία συμμετείχε στην ομάδα υπεράσπισής του κατά τη δίκη), ωστόσο, σε συνεργασία με άλλα μέλη της οικογένειας, εγκατέστησε κενοτάφιο στο Κίμζεε (Chimsee).

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. 1,0 1,1 1,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. 118557602. Ανακτήθηκε στις 16  Οκτωβρίου 2015.
  2. 2,0 2,1 «Encyclopædia Britannica» (Αγγλικά) biography/Alfred-Jodl. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  3. 3,0 3,1 (Αγγλικά) SNAC. w6dj5dhn. Ανακτήθηκε στις 9  Οκτωβρίου 2017.
  4. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γερμανίας: (Γερμανικά, Αγγλικά) Gemeinsame Normdatei. Ανακτήθηκε στις 10  Δεκεμβρίου 2014.
  5. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 28  Σεπτεμβρίου 2015.
  6. «Большая советская энциклопедия» (Ρωσικά) Η Μεγάλη Ρωσική Εγκυκλοπαίδεια. Μόσχα. 1969. Ανακτήθηκε στις 27  Σεπτεμβρίου 2015.
  7. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12268562w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  8. 8,0 8,1 8,2 Burton C. Andrus: «I was the Nuremberg jailer» (Αγγλικά) Coward-McCann, Inc.. Νέα Υόρκη. 1969.
  9. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. data.bnf.fr/ark:/12148/cb12268562w. Ανακτήθηκε στις 10  Οκτωβρίου 2015.
  10. «Nuremberg Trials Project». Nuremberg Trials Project.
  11. «Trial watch». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 31 Ιανουαρίου 2007. Ανακτήθηκε στις 31 Ιανουαρίου 2007. 
  12. 12,0 12,1 Encyclopedia Britannica, λήμμα Alfred Jodl
  13. 13,0 13,1 Deutsches Historisches Museum
  14. Ρ. Καρτιέ, Ιστορία του Β' Παγκοσμίου Πολέμου", εκδ. Πάπυρος, Αθήνα, χ.χ. (μτφ. από τα γαλλικά)
  15. «Spartacus SchoolNet». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 4 Ιανουαρίου 2012. Ανακτήθηκε στις 26 Δεκεμβρίου 2013. 
  16. Σορέλ, Λουί (1967). Η δίκη της Νυρεμβέργης. ΑΘΗΝΑ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΑΜΙΑΝΟΥ. σελ. 53. 
  17. Holocaust Encyclopedia

Εξωτερικοί σύνδεσμοι[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]