Άηχο ουρανικό κλειστό

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Άηχο ουρανικό κλειστό
c
IPA Αριθμός107
Κωδικοποίηση
Οντότητα (decimal)c
Unicode (hex)U+0063
X-SAMPAc
Μπράιγ⠉ (braille pattern dots-14)

Το άηχο ουρανικό κλειστό (ΔΦΑ: <c>) είναι σύμφωνο των ομιλούμενων γλωσσών. Είναι αρκετά σπάνιο ως αλλόφωνο και ακόμη περισσότερο σπάνιο ως φώνημα.[1] Στη νέα ελληνική εμφανίζεται ως αλλόφωνο του άηχου υπερωικού κλειστού όταν αυτό προηγείται ουρανικών φωνηέντων (π.χ. κοιτάω /kitao/ [citao] ή κέλυφος /kelifos/ [celifos])[2] έχοντας μέση και οπίσθια άρθρωση.[3] Στο Διεθνές Φωνητικό Αλφάβητο συμβολίζεται με το λατινικό γράμμα <c>.

Ο τόπος άρθρωσής του ανά γλώσσα μπορεί να εκτείνεται από την προουρανική περιοχή μέχρι την μεταουρανική.

Παραπομπές[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]

  1. Ladefoged και Maddieson (1996): The sounds of the world's languages. Οξφόρδη: Blackwell.
  2. Μποτίνης, Α. (2011): Φωνητική της ελληνικής. ISEL. σελ. 111.
  3. Nicolaidis, K. (2003): «Μια ηλεκτροπαλατογραφική μελέτη των ουρανικών συμφώνων της Ελληνικής» στο Theophanopoulou-Kontou, D., Lascaratou, C., Sifianou, M., Georgiafentis, M. & Spyropoulos, V. (eds.), Σύγχρονες Τάσεις στην Ελληνική Γλωσσολογία. Αθήνα: Πατάκης. σελ. 124.